عمل بینی و عوارض جراحی زیبایی بینی

جراحی زیبایی بینی از جمله چالش برانگیزترین اقدامات زیبایی محسوب می‌شود زیرا بسیاری از متغیرها باید در نظر گرفته شوند تا نتیجه زیبایی و عملکرد درست آن حاصل شود. این بدان معنی است که عوارض همیشه در گوشه و کنار این جراحی وجود دارد. شناخت عوارض اصلی و جزئی مهم مربوط به این روش از اهمیت فوق العاده‌ زیادی برخوردار است تا بتوان در مواقع لزوم از آن‌ها پیشگیری کرد و به درمان این موارد پرداخت. سپتورینوپلاستی “Septorhinoplasty” یک عمل ظریف و دشوار است که به دانش آناتومیکی دقیق و تجربه مهم بالینی نیاز دارد. با این وجود عوارض می‌تواند جراحان بی تجربه و حتی متخصص را تحت تأثیر قرار دهد. بنابراین شایع‌ترین عوارض جراحی زیبایی بینی باید شناخته شوند و در صورت امکان از این موارد جلوگیری شود.

 

جراحی بینی

برخی از عوارض بعد از عمل به راحتی درمان می‌شوند در حالی که برخی دیگر به جراحی‌های ترمیمی متعدد نیاز دارند و دستیابی به نتایج کامل (یک نتیجه بدون نقص) غیرممکن است. بنابراین بهترین درمان جهت کنترل عوارض پیشگیری است. شایع‌ترین عوارض جراحی زیبایی بینی بر اساس ماهیت آن‌ها به عنوان آسیب زا، تنفسی، زیبایی، عفونی یا عروقی طبقه بندی می‌شوند.

 

عوارض آسیب زا در عمل بینی

در کنار نکات مثبتی که هر عمل جراحی می‌تواند به همراه داشته باشد، ممکن است برخی عوارض را نیز به‌همراه داشته‌باشد:

• شکستگی ساختار L یا ناحیه K

از هر روشی که در حین سپتورینوپلاستی استفاده شود، می‌بایست دو قانون اساسی را در خاطر داشته باشید:

به ناحیه Cottle K که به صورت آناتومیک به عنوان محل تلاقی استخوان‌های بینی، سپتوم و غضروف‌های مثلثی تعریف می‌شود، توجه نمایید.

از ساختار dorsal-caudal L پشتیبانی و مراقبت کنید.

آسیب و عدم توجه به این ساختارها باعث پشتیبانی ناکافی از هرم بینی می‌شود و با گذشت زمان باعث افتادن پشتی بینی و تغییر شکل آستانه پشتی به صورت خود به خود یا پس از ضربه جزئی می‌شود. برای حمایت از این ساختار، حداقل 1 سانتی متر از ساختار” L پشتی و وابسته به دم” لازم است تا از این نوع عارضه جلوگیری شود. ناحیه K باید با احتیاط فراوان هنگام برداشتن قوز پشتی مورد توجه قرار گیرد. تشریح دقیق پریوستئال “subperiosteal” در بالای استخوان‌های بینی با دستگاه جدا کننده جوزف انجام می‌شود. کاهش قوز پشتی به وسیله سوهان و تراش دادن یا استئوتوم‌ها “osteotomes” امکان کنترل شرایط را فراهم می‌کند و ضمن جلوگیری از آسیب به غضروف‌های مثلثی یا استخوان‌های بینی، بافت سخت را از بین می‌برد.

درمان شکستگی‌های ساختار L تیغه بینی شامل استفاده از پیوندهای پخش کننده مقاوم بازسازی در قسمت پشتی و پیوندهای ستونی در قسمت دمی است. در صورت وجود پیوند غضروف سپتال ترجیح داده می شود. در غیر این صورت، پیوند استخوان صدفه “conchae” یا استخوان نرمه ضروری است.

ترمیم آسیب منطقه K و جدا شدن غضروف‌های مثلثی از استخوان‌های بینی پیچیده‌تر است. اگر بخشی از غضروف سفالیک “cephalic” باقی بماند، اتصال مجدد غضروف‌های مثلثی با بخیه‌های غیر قابل جذب امکان پذیر است. در غیر این صورت سوراخ‌هایی در استخوان بینی ایجاد می‌شود تا بخیه‌های غضروف‌های مثلثی را محکم کند. بخیه‌های دائمی جراحی (نایلون 4.0) بر سیم یا مفتول فلزی کرچنر “Kirchner” ترجیح داده می‌شوند؛ همان طور که توسط متخصصان دیگر پیشنهاد شده است با توجه به این واقعیت که پوست در این ناحیه بسیار نازک است، با تکنیک مذکور بروز عفونت، بی نظمی و شفافیت از طریق پوست کنترل می‌گردد.

• ضربه دندانی و وابسته به دندان

در دوران پس از عمل سپتورینوپلاستی، هیپوانستزی “Hypoanesthesia” دندان‌های فوقانی و پرماکسیلا پالاتال “palatal premaxilla” مشاهده می‌شود. این موضوع به این دلیل است که عصب دندان پیشین، قبل از این که در حفره دهان و از طریق مجرای همسان خارج شود، روی تاج فک بالا و در پایه تیغه بینی قرار دارد. اغلب این عارضه هنگامی ایجاد می‌‌گردد که دررفتگی تیغه بینی نزدیک به ستون قدامی بینی، برداشتن غضروف تیغه بینی یا بازسازی ستون قدامی بینی انجام شود. برای اکثر افراد رفع خود به خودی هیپوستزی پیش بینی می‌شود و حساسیت در یک دوره متغیر بین 1 هفته تا 6 ماه مشاهده می‌گردد. در صورت پشتیبانی عروقی غیرطبیعی و غیر استاندارد از دندان‌های قدامی فوقانی یا ریشه دندان‌های بلند، امکان آسیب مستقیم به دندان‌های مرکزی وجود دارد. این شرایط می‌تواند باعث پالپیت “pulpitis” یا پیگمانتاسیون “pigmentation” غیرطبیعی شود. در صورت لزوم، قبل از رنگدانه سازی اصلی یا نیاز به درمان‌های پروتز پیچیده و گران، ارزیابی و تست دندانپزشکی و درمان ریشه دندان توصیه می‌گردد.

• عوارض داخل جمجمه

عوارض داخل جمجمه شامل فیستول‌های rhino-liquoral و آنوسمیا یا فقدانه حس بویایی “anosmia” است. فیستول‌های راین-لیکورال “Rhino-liquoral” از مهم‌ترین عوارض بعد از جراحی زیبایی بینی هستند.

با توجه به این واقعیت که قسمت فوقانی غضروف سپتوم مستقیماً بر روی لایه مشبک cribriform استخوان غربالی “ethmoid” قرار دارد و ادامه مستقیم این ساختار است، درک این موضوع که این عارضه شدید رایج و معمول است، ساده است.

سپتوپلاستی یک مرحله ظریف در عمل بینی است. غالباً جراحان با گرفتن قسمت استخوانی و تلاش برای شکستن یا از بین بردن بافت از طریق حرکات چرخشی، تیغه بینی را به طور تهاجمی درمان می‌کنند. پیشگیری از فیستول‌ها شامل تشریح دقیق و ظریف تیغه بینی خصوصاً با توجه و تمرکز بر روی قسمت فوقانی استخوان است. قبل از درمان تیغه، تشریح و آزاد سازی کافی لازم است. علائم بالینی فیستو‌ل‌ها شامل رینوره “rhinorrhea” و سفالوس “cephalus” موضعی است.

چنین عارضه‌ای به بستری شدن در بیمارستان، تخلیه توسط جراح مغز و اعصاب و در نهایت ترمیم چند لایه فیستول آندوسکوپی بینی نیاز دارد.

خوشبختانه آنوزمیا “Anosmia” با علل آسیب دیدن بخش بویایی بسیار نادر است. غالباً این بیماری ثانویه به علت آسیب مداوم و انسداد بینی است.

• عوارض دوار

عوارض دوار مرتبط با سپتورینوپلاستی بسیار نادر است و شامل کوری و اپی فورا “epiphora” می‌باشد. در برخی موارد نابینایی گزارش شده است و مربوط به تزریق استروئیدهای توربینی یا پشتی بینی است. اتيوپاتوژنز “etiopathogenesis” شامل انسداد آمبولي شريان شبكيه مركزي است. همچنین موارد دیگر ناشی از تزریق انقباض کننده عروق در تیغه رحم و توربین که به علت واکنش اسپاستیک “spastic” در شریان مرکزی شبکیه است، مشاهده شده است.

پیش بینی این عوارض ناگوار، بسیار دشوار است و تقریبا حل آن غیرممکن است. به همین دلیل با جلوگیری از نفوذ استروئید در توربین‌ها و آسپیراسیون قبل از تزریق و تزریق مقدار کمی در هنگام درمان، پیشگیری انجام می‌گردد. Epiphora یک عارضه بسیار نادر پس از جراحی زیبایی بینی است. استئوتومی‌های جانبی (در صورت اجرا به روش استاندارد) به طور کلی ایمن هستند. در صورت نادرست بودن جهت استئوتومی یا استفاده از ابزار موتوری خاص یا اره، صدمه به مجاری اشکی امکان پذیر است. غالباً این عارضه از نظر بالینی با paralateronasal edema اشتباه گرفته می‌شود.

 

عوارض تنفسی عمل بینی

• اختلال عملکرد دریچه داخلی بینی

اختلال عملکرد دریچه داخلی بینی یک عارضه مکرر در جراحی زیبایی و تخریبی بینی است. علت اصلی این عارضه، برداشتن بیش از حد غضروف‌های جانبی در حین برداشتن قوز است. زاویه دریچه داخلی بینی در اثر تلاقی تیغه بینی به قسمت داخلی و غضروف‌های جانبی ایجاد می‌شود. درجه طبیعی آن حدود 15 درجه است.

کاهش درجه در این مقدار، اختلال در جریان راه تنفسی را ایجاد می‌کند. شدیدتر از عارضه برداشتن بیش از حد غضروف‌های مثلثی، ایجاد زخم در ناحیه داخلی دریچه به دلیل جدا شدن راه بینی از غضروف‌های مثلثی است. خوشبختانه این یک روش قدیمی و غیر قابل استفاده است.

پیوندهای پخش کننده غضروف‌های مثلثی پس از کالبد شکافی مخاط به دست می‌آیند و سپس تا حدی بریده می‌شوند و به طور متوسط ​​روی هم جمع می‌شوند. انجام این مانور در موارد ثانویه به دلیل برداشتن بیش از حد غضروف‌ها بسیار دشوار است. از طرف دیگر، گرافت‌های نیمه پخش کننده از قسمت سفالیک غضروف آلار “alar” به دست می‌آیند اما به دلیل کاهش ابعاد آن‌ها به ندرت جهت بازسازی شدید مفید هستند.

• سوراخ شدن تیغه بینی

علل سوراخ شدن تیغه بینی متفاوت است. این احتمال وجود دارد که یاتروژنیک “iatrogenic” به علت سومصرف کوکائین، عفونت‌ها، تروما و بیماری‌های گرانولوماتوز “granulomatous” ایجاد شود. هنگامی که هر دو فلپ مخاط به طور دو طرفه آسیب ببینند، سوراخ یاتروژنیک تولید می‌شود.

علائم سوراخ شدن تیغه بینی شامل پوسته پوسته شدن، خون‌ریزی مکرر، صدای سوت یا دم و انسداد تنفسی بینی است. هرچه سوراخ جلوتر باشد، اختلالات مرتبط بیشتر است.

قدیمی‌ترین راه حل برای این مشکل استفاده از دکمه‌های سیلیکون سپتال بود که امروزه از محبوبیت کمتری در بین بیماران برخوردار هستند.

تکنیک‌های بسیار متنوع ترمیم سوراخ تیغه بینی معرفی شده‌اند که موثرترین آن‌ها Kridel و Castelnuovo است. کریدل یک روش باز جهت تهیه فلپ‌های مخاطی فوقانی (از ناحیه دریچه داخلی بینی) و تحتانی (از کف بینی و توربینت تحتانی) را توصیف می‌کند. Castelnuovo یک روش آندوسکوپیک را برای یک فلپ استخوانی منتخب داخل بینی به عروق اتموئید گزارش می‌دهد و جهت از بین بردن نقص چرخانده می‌شود. هر دو روش از موفقیت بالایی برخوردار  است.

• اختلال عملکردی دریچه خارجی بینی

دریچه خارجی بینی منطقه‌ای است که توسط توربینت تحتانی، قسمت دمی غضروف‌های مثلثی، قسمت سفالیک غضروف‌های آلار و سپتوم به صورت سه بعدی مشخص می‌شود. متداول‎ترین منبع اختلال عملکرد بعد از جراحی بینی مربوط به برداشتن بیش از حد کرورای “crura” جانبی غضروف‌های alar است.

این وضعیت زمانی دیده می‌شود که به هر قیمتی سعی در کاهش ابعاد نوک بینی می‌شود و غضروف آلار در اندازه و حجم کافی برای حمایت از ala بینی باقی نمی‌ماند.

چندین روش جهت درمان این عارضه معرفی داده شده است: گرافت‌های پخش کننده آلار، جابجایی جانبی کرورا، گرافت‌های دهانه آلار، روش رول، گرافت‌های کرورا جانبی و گرافت‌های باتن “batten” آلار. گرافت باتن آلار بیشترین استفاده و بهره‌وری را دارد اما هر مورد باید به صورت جداگانه مورد تجزیه و تحلیل قرار گیرد و بر اساس نتایج به دست آمده با مشخص‌ترین روش درمان شود.

انحرافات باقی مانده سپتوم قدامی و هیپرتروفی توربینت می‌تواند باعث اختلال عملکرد دریچه خارجی بینی شود. انحراف باقیمانده تیغه قدامی سپتوم نیاز به تجدید نظر در جراحی با سپتوپلاستی دقیق‎تر دارد. هایپرتروفی “hypertrophy” توربینات تحتانی به خصوص در بیماران آلرژیک بسیار مکرر است. در این موارد، درمان دارویی با استروئیدهای موضعی و آنتی هیستامین‌های سیستمیک توصیه می‌شود. این روش باعث جلوگیری از تکرار جراحی می‌شود.

سینکیای توربینوسپتال “Turbinoseptal synechiae” (چسبندگی) نیز باعث ایجاد تنگی دریچه خارجی بینی می‌شود، اگرچه این شرایط ممکن است به صورت خلفی در مجرای بینی ظاهر شود. در این وضعیت از آتل سیلیکونی استفاده می‌شود تا به اندازه کافی و استاندارد در جای خود نگه داشته شود و امکان اپیتلیزاسیون “epithelization” مجدد توربین و سپتوم فراهم شود همچنین در هنگام ایجاد پارگی مخاط از synechiae  turbinoseptal جلوگیری شود.

• سینوزیت

ابتلا به سینوزیت به عنوان یک عارضه بعد از جراحی زیبایی بینی نادر است اما در صورت وجود شرایط مستعد کننده شناخته نشده آشکار می‌شود.

میتوس “meatus” میانی که توسط توربین میانی محافظت می‌شود، مسیر مشترک تخلیه مجاری سینوس‌های پارانازال “paranasal” نشان می‌دهد. سینوس‌های قدامی، جلو و فک بالا همگی در این سطح تخلیه می‌شوند.

تست و مانورهای جانبی توربینت بسیار خطرناک است زیرا ممکن است باعث فیستول و عملکرد طبیعی سینوس پارانازال شود.

 

عوارض زیبایی عمل بینی

• تغییر شکل Supratip (منقاری)

ناهنجاری بعد از عمل در ناحیه فوقانی بینی که شکلی محدبی نسبت به پشت بینی دارد، دو منبع دارد: بافت غضروفی یا بافت اسکار. منقار پولسی غضروفی در اثر برداشتن بیشتر قسمت تحتانی تیغه پشتی در مجاورت زاویه سپتوم ایجاد می شود. از طرف دیگر منقار پولی بافت اسکار که در پوست‌های چرب بیشتر است و به دلیل ایجاد زخم هایپرتروفیک “hypertrophic” در بافت زیرپوستی منطقه سوپراتیپ “supratip” است.

پیشگیری از سوپراتیپس غضروفی بسته به ارزیابی دقیق قسمت پشت و نوک بینی است. به طور معمول فاصله بین سطح نقاط تعیین کننده نوک و زاویه تیغه بینی در حدود 6-8 میلی متر است اما براساس تعریف جراح اندازه آن مشخص می‌شود.

پیشگیری از ایجاد زخم Supratip دشوارتر است. از فضاهای خالی Supratip که ممکن است پر از خون و بافت اسکار باشد، باید خودداری کنید.

استفاده از بانداژ فشاری ناحیه سوپراتیپ به مدت 5-4 هفته برای کاهش فضای از بین رفته و جلوگیری از ایجاد زخم در تغییر شکل منقار پولی مناسب است.

درمان جای زخم سوپراتیپ بر اساس تزریق موضعی استروئید است. اگر با توجه به زمان و نحوه کار به درستی انجام شود، بسیار موثر هستند.

• بی نظمی پشت بینی

پشت بینی ناحیه‌ای است که بیشتر در معرض اتفاقات غیرمنتظره و ناخواسته پس از جراحی بینی است. برای جراح بسیار دشوار است که اطمینان حاصل کند که در پایان جراحی هیچ ناهمواری پشتی باقی نمی‌ماند و نتیجه نهایی صاف و بدون نقص است. با این وجود ماه‌ها یا سال‌ها پس از جراحی، مشاهده بینی جراحی شده بدون نقص و بدون ناهمواری‌های پشتی بسیار دشوار است. دلیل این موضوع این است که ورم اولیه جراحی، بی نظمی‌های کوچک را پنهان کرده و یک ارزیابی ناقص را در معرض نمایش قرار می‌دهد. با گذشت زمان و از بین رفتن تورم بافت بینی، بی نظمی‌ها معلوم می‌گردند.

ناهنجاری‌های پشتی از شایع‌ترین دلایل جراحی ترمیمی زیبایی بینی هستند. این موارد به دلیل برداشتن قوز بیش از حد یا غیراستاندارد، تکه‌های باقیمانده پس از برداشتن، برداشتن نامتقارن، مدل سازی یا تثبیت و دررفتگی ناکافی پیوند است.

جراحی زیبایی باز بینی می‌تواند فرکانس این نقص‌ها را کاهش دهد زیرا در قسمت پشتی شامل دید مستقیم و واضح است. نکته دیگر برای کاهش درصد این عوارض انجام تست لمس به وسیله دستکش‌های جراحی و افزایش حساسیت برای جراح است. تمیز کردن و شستشوی فراوان ناحیه پشتی در زیر پوسته قبل از بخیه زدن ضروری است زیرا به منظور جلوگیری از بی نظمی‌های آینده، بقایای کوچک غضروف و قطعات استخوانی را از بین می‌برد.

اجتناب از بی نظمی پشتی بینی در بیماران با پوست نازک بسیار دشوار است. در این موارد استفاده از مواد تقویت کننده توصیه می‌شود. این موارد شامل اتولوگ “autologous”، هترولوگ “heterologous” یا آلوپلاستیک “alloplastic” است. مواد اتولوگ به دلیل شیوع کمتر عفونت‌های مرتبط ترجیح داده می‌شود.

• انحرافات و بی نظمی‌های نوک بینی

انحراف و بی نظمی در نوک بینی از مهم‌ترین دلایل جراحی زیبایی تجدیدی بینی است و در روش جراحی بسته شیوع بیشتری دارد. این موارد شامل فرورفتگی، بی نظمی، عدم تقارن و فروپاشی کرورای جانبی هستند. موارد ذکر شده می‌توانند به دلیل تکنیک‌های معیوب، برداشتن بیش از حد یا نامتقارن کرورا، موقعیت نادرست پیوند یا ایجاد زخم ظاهر شوند.

یکی دیگر از شرایط عدم زیبایی جراحی بینی، تغییر نوک بینی است. اغلب تغییر شکل نوک بینی مدت‌ها بعد از جراحی (1 یا 2 سال بعد) ظاهر می‌شود. در حقیقت نوک بینی آخرین منطقه‌ای است که بعد از عمل بهبود می‌یابد.

 

عوارض عفونی عمل بینی

عفونت‌های جراحی زیبایی بینی تکرار شونده و مداوم نیستند. به طور معمول این عارضه به دلیل مکانیسم‌های محافظتی طبیعی مخاط بینی است. با این وجود موارد بیشماری از عفونت‌ها می‌تواند گسترده باشد و از سلولیت کوچک زیر پوستی ناشی از بخیه‌های آلوده به ترومبوز “thrombosis” شدید سینوس غاری تبدیل شود.

عفونت‌های موضعی پوست یا مخاط با آنتی بیوتیک‌های موضعی و سیستمیک درمان می‌شوند. آبسه‌ها ممکن است پشت، نوک یا سپتوم را تحت تأثیر قرار دهند، از این رو آبسه سپتوم خطرناک‌ترین نوع عفونت است و باید سریعاً تخلیه شود. آبسه سپتوم می‌تواند از یک هماتوم سپتوم “septal hematoma” تشخیص داده نشده ظاهر شود که در صورت عدم درمان به موقع به یک سوراخ در دیواره تبدیل می‌شود.

تب بالا، علائم “meningeal”، حالت تهوع، استفراغ و افت فشار خون نشانه‌های مهمی از عفونت شدید مانند ترومبوز سینوس غاری است. در صورت مشكوك بودن به عفونت، بايد تامپون‌هاي بيني سريعاً برداشته شوند (مخصوصاً اگر چند روز قبل از تشخیص قرار داده شده‌اند) و ترشحات جهت تجزيه و تحليل و تشخیص باكتريولوژيكي “bacteriological” ارسال شود. بیماران می‌بایست در بیمارستان بستری شوند و مصرف آنتی بیوتیک‌های سیستمیک به موقع شروع شوند.

آنتی بیوتیک‌های پیشگیری کننده در جراحی موضوعی بینی بحث برانگیز است با این وجود توسط اکثر جراحان معرفی شده‌اند.

 

عوارض عروقی عمل بینی

عوارض عروقی شامل هماتوم سپتوم “septal hematoma” و اپیستاکسی “epistaxis” است.

• هماتوم سپتال

هماتوم سپتال ممکن است به صورت ثانویه و بعد از ضربه یا جراحی رخ دهد و به طور کلی یک عارضه جدی است. علائم آن شامل انسداد بینی، درد و گاهی اوقات تب است. با جراحی بینی قدامی توده سپتوم مشخص می‌شود که یک یا هر دو حفره بینی را مسدود کرده است. درمان فوری معرفی شده و شامل تخلیه هماتوم، تامپون بینی به منظور جلوگیری از عود مجدد و آنتی بیوتیک درمانی مناسب جهت جلوگیری از تغییر شکل آبسه است.

آبسه‌های سپتال می‌توانند به نکروز مخاط یا غضروف و سوراخ تیغه تبدیل شوند که از نظر ابعاد و محل با توجه به عفونت زمینه‌ای متفاوت است.

• خون دماغ شدن

خون‌ریزی در بیماران جراحی زیبایی بینی و بعد از عمل (در صورت محدود بودن) طبیعی است، در حالی که در صورت شدت یا مداومت خون‌ریزی می‌تواند به یک عارضه تبدیل شود. این وضعیت در بیماران مصرف کننده داروهای ضد انعقاد خون یا مواد ضد تجمع پلاکت بیشتر مشاهده می‌شود. در این موارد مشاوره با یک متخصص خون و یک متخصص قلب توصیه می‌شود و به طور معمول داروهای خوراکی تغییر دهنده لخته باید قطع شوند و هپارین LMW زیر جلدی چندین روز قبل از جراحی شروع شود. به کلیه بیماران توصیه می‌شود حداقل 2 هفته قبل از عمل، مصرف NSAID یا آسپرین را قطع کنند.

استفاده از یک روش دقیق در حین جراحی به منظور جلوگیری از مشکلات عروقی مناسب است. به عنوان مثال در حین سپتوپلاستی، جلوگیری از پارگی فلپ جهت کاهش خون‌ریزی مهم است. بخیه مناسب تیغه بینی می‌تواند جهت جلوگیری از خون‌ریزی و هماتوم سپتوم مفید باشد.

 

جراحی پزشکی زیبایی بینی

Medical rhinoplasty برای اولین بار توسط براچینی و دوهان ارنفست در سال 2008 توصیف شد. این مفهوم گرچه بسیار مشاجره برانگیز بود و در ابتدای کار توسط جراحان زیبایی بینی رد شد اما به دلیل ویژگی‌های کم تهاجمی آن با کمترین یا بدون توقف، محبوبیت زیادی در بین بیماران زیبایی ایجاد کرد.

 

 

پیشرفت‌های زیبایی شناختی

اصطلاح رینوپلاستی پزشکی به عنوان پرکننده‌های پوستی در ناحیه خارجی یا داخلی بینی برای اصلاح یا بهبود زیبایی و عملکرد شناخته می‌شود. به خصوص برای بیمارانی که برای عمل جراحی نگران هستند و از نظر جراحی مقاوم نیستند. این روش در حال حاضر یک شیوه شناخته شده در عمل زیبایی است و بسیاری از پزشکان آن را به صورت سیستماتیک انجام می‌دهند.

جراحی بینی

Rhinofiller به طور خاص شامل نفوذ یک پرکننده پوستی برای اصلاح ساختارهای بینی یا خارجی برای اهداف زیبایی شناختی یا عملکردی است. از زمان معرفی آن در سال 2008، بسیاری از مواد موقت و دائمی برای دستیابی به اصلاحات مورد نظر استفاده شده است. برنامه موفقیت آمیز، دانش کافی تشریحی مربوط به ساختارهای مرتبط را الزامی می‌کند.

 

جمع‌بندی جراحی زیبایی بینی

ناحیه بینی از بافت‌های مختلفی مانند پوست، بافت زیرپوستی، عضله، استخوان، غضروف و مخاط تشکیل شده است که مجموعه موارد فوق باعث تشکیل بینی طبیعی، عملکردی و زیبا می‌شوند. به منظور انجام برخی کارها، آناتومی عروقی نیز وجود دارد که توسط دو مدار اصلی تشکیل شده‌اند.

انتخاب یک روش خوب با انتخاب مواد صحیح آغاز می‌شود. از مواد موقتی یا اتولوگ (چربی) در بینی استفاده می‌شود. در میان مواد موقت، HA بهترین گزینه است زیرا هیچ تغییری در فیبروتیک “fibrotic” و در بافت زیرپوستی ایجاد نمی‌کند.

 

پزشک معالج در عمل بینی

به منظور دریافت خدمات زیبایی و انجام جراحی زیبایی یا درمانی بینی  می‌بایست به متخصصین زیبایی و جراح پلاستیک مراجعه نمایید و پس از انجام آزمایشات مشخص، طبق تشخیص پزشک مراحل درمان و جراحی شما آغاز می‌گردد. کوتاه شدن پروسه جراحی تا درمان نهایی، به اقدامات و مراقبت‌های شما بستگی دارد.

منبع: www.intechopen.com