علت عفونت‌های قارچی واژن بعد از برقراری رابطه جنسی چیست؟

عفونت‌هاي قارچی نسبتاً شايع هستند. در برخي شرایط و حین روابط جنسی ممکن است شما به عفونت قارچی فعال مبتلا شوید.

با وجود رایج بودن عفونت‌های قارچی، هنوز هم سوء برداشت‌های زیادی در مورد این بیماری، تشخیص و درمان آن وجود دارد.

نظر متخصصان در مورد این مسئله که وقتی مبتلا به عفونت قارچی هستید می‌توانید رابطه جنسی برقرار کنید یا خیر، متفاوت است.

عفونت‌های قارچی را بیشتر بشناسیم:

بیماری‌ قارچی، یک عفونت فوق العاده شایع است. متخصصان تخمین می‌زنند که 75٪ از زنان حداقل یک عفونت قارچی را در طول زندگی خود تجربه می‌کنند و 40٪ تا 45٪ آن‌ها بیش از یک عفونت را تجربه می‌کنند.

معمولاً یک عفونت قارچی با تغییر در سطح pH واژن ایجاد می‌شود اما تنها افراد مبتلا به عفونت واژن، تغییر در PH را تجربه نمی‌کنند.

دکتر کشیا گیتر می‌گوید: “یک عفونت قارچی می‌تواند روی پوست و ناخن‌ها، در دهان، روی مهبل یا واژن (معروف به کاندیدیازیس واژن “vaginal candidiasis”) و بر روی آلت تناسلی ایجاد شود.”

وی همچنین خاطرنشان كرد كه علائم شایع عفونت قارچی شامل خارش، قرمزی، تورم و سوزش است.

هر شخصی می‌تواند به عفونت قارچی مبتلا شود اما برخی از شرایط و فعالیت‌های غیر بهداشتی می‌توانند خطر ابتلای شما را افزایش دهند.

 

دکتر گیتر می‌گوید: “عفونت‌های قارچی در خانم‌هایی که سیستم ایمنی بدنشان، تحت شرایطی مانند دیابت، بارداری و HIV، استفاده از آنتی بیوتیک‌ها، مصرف داروهای ضد بارداری خوراکی و هورمون درمانی (که باعث افزایش سطح استروژن می‌شود) دچار اختلال می‌شود، متداول است.”

دکتر آلیسا دوک نویسنده و متخصص زنان می‌گوید: “حلقه‌های جلوگیری از بارداری، دیافراگم‌ها و اسفنج‌های ضدبارداری می‌توانند خطر ابتلای شما را به عفونت قارچی افزایش دهند.”

علاوه بر این عفونت‌های قارچی می‌توانند به وسیله‌ی پوشیدن لباس‌های مرطوب بعد از حمام یا لباس‌های ورزشی حاوی عرق (برای مدت طولانی) ایجاد شوند زیرا رطوبت می‌تواند باعث رشد باکتری‌ها شود.

عفونت‌های قارچی می‌توانند از طریق فعالیت‌های جنسی منتقل شوند اما این یک عفونت مقاربتی تلقی نمی‌شود.

دکتر کارولین دلوشیا می‌گوید: فعالیت جنسی به خودی خود باعث ایجاد عفونت قارچی نمی‌شود اما می‌تواند خطر ابتلای شما به بیماری را افزایش دهد زیرا این بیماری تعادل pH شما را تغییر داده و به قارچ‌ها اجازه می‌دهد که به وجود بیایند و زیاد شوند.

دکتر دوک می‌گوید که در اکثر مواقع سیستم‌های ایمنی سالم با قرار گرفتن در معرض بیماری با عفونت‌های قارچی مقابله می‌کنند اما رابطه جنسی واژن، دهانی و مقعدی و همچنین استفاده از ابزارهای جنسی رایج اما نامناسب می‌توانند در تغییرات pH بدن فرد نقش داشته باشند. همچنین روغن‌های حاوی گلیسیرین می‌توانند خطر ابتلا به عفونت قارچی را افزایش دهند اما این شرایط فقط در صورت مستعد بودن فرد در ابتلا به عفونت‌های قارچی پیش می‌آید.

معمولا مدت زمان ایجاد و بروز علائم عفونت‌های قارچی بعد از فعالیت‌های جنسی متفاوت است. دکتر دوک می‌گوید: برخی از آن‌ها بلافاصله بعد از رابطه جنسی متوجه علائم می‌شوند این در حالیست که برخی دیگر ممکن است برای چند روز علائم اصلی را احساس نکنند.

متخصصان در مورد عفونت‌های قارچی واژن چه نظری دارند؟

در مورد این موضوع که آیا شما در هنگام درمان عفونت قارچی می‌توانید رابطه جنسی داشته باشید، نظر متخصصان متفاوت است.

شما باید ابتلا به عفونت قارچی خود را با پزشک و شریک زندگی خود در میان بگذارید.

درمان عفونت‌های قارچی عموماً بسیار ساده است اما متخصصان در مورد حل این مسئله که باید از رابطه جنسی خودداری کنند یا خیر، اتفاق نظر ندارند. دکتر گیتر می‌گوید: معمولاً بعد از درمان یک تا دو هفته طول می‌کشد تا عفونت قارچی برطرف شود. در این مدت وی به بیماران خود توصیه می‌کند که از مقاربت خودداری کنند.

اگرچه رابطه جنسی با عفونت قارچی فعال لزوماً خطرناک نیست اما می‌تواند آزاردهنده باشد یا روند بهبودی را طولانی‌تر کند.

دکتر دیوک می‌گوید: “خارش شدید واژن، سوزش و التهاب بافت‌ها ممکن است باعث ناراحتی جنسی شود. علاوه بر این کرم‌های ضد قارچ داخل واژن ممکن است در هنگام رابطه جنسی بیرون بیایند یا تحریک کننده باشند. ”

همچنین با برقراری رابطه جنسی ممکن است همسر یا شریک زندگی شما به این بیماری مبتلا شود، به خصوص اگر آن‌ها خانم باشند و واژن داشته باشند. اگرچه برای آقایان به علت وجود آلت تناسلی (اندام بیرونی) امکان عفونت قارچی کاهش می‌یابد اما ممکن است به علت داشتن رابطه جنسی محافظت نشده به عفونت قارچی در نوک آلت تناسلی خود مبتلا شوند. همچنین متخصصین خاطر نشان می‌کنند افرادی که ختنه نکرده‌اند بیشتر در معرض خطر ابتلا به این بیماری قرار دارند.

 

عفونت پیشرفته قارچی چیست؟

احتمالا شما به عفونت قارچی حاد مبتلا هستید اگر علائم زیر را دارید:

• شما علائم و نشانه‌های شدیدی مانند قرمزی وسیع و گسترده، تورم و خارش دارید که منجر به پارگی، ترک و یا زخم می‌شود.
• شما چهار دوره یا بیشتر در سال مبتلا به عفونت قارچی هستید.
• عفونت شما به علت نوعی قارچ غیرمعمول ایجاد می‌شود.
• شما باردار هستید.
• شما دیابت کنترل نشده دارید.
• سیستم ایمنی بدن شما به دلیل مصرف داروهای خاص یا شرایطی مانند عفونت HIV ضعیف است.

 

عوامل خطرزا در ابتلا به عفونت‌های قارچی

عواملی که خطر ابتلا به عفونت قارچی را افزایش می‌دهند عبارتند از:

• مصرف آنتی بیوتیک. در خانم‌هایی که آنتی بیوتیک مصرف می‌کنند، ابتلا به عفونت‌های مخمری شایع‌تر است. آنتی بیوتیک‌های قوی با طیف گسترده که تعداد زیادی از باکتری‌ها را از بین می‌برند، باکتری های سالم واژن شما را نیز از بین می‌برند و منجر به رشد بیش از حد قارچ می‌شوند.
• افزایش سطح استروژن. عفونت‌های قارچی در خانم‌هایی که سطح استروژن بالایی دارند، شایع‌تر است. این شرایط در زنان باردار، زنانی که قرص‌های ضد بارداری حاوی استروژن با دوز بالا مصرف می‌کنند و افرادی که هورمون درمانی (با استروژن) انجام می‌دهند بیشتر دیده می‌شود.
• دیابت کنترل نشده. زنان با قند خون کنترل نشده بیشتر از زنان دارای قند خون کنترل شده در معرض خطر عفونت قارچی هستند.
• اختلال در سیستم ایمنی بدن. زنان با ایمنی ضعیف مانند افرادی که به وسیله کورتون درمان می‌شوند یا مبتلا به عفونت HIV هستند، با احتمال بیشتری به عفونت قارچی مبتلا می‌گردند.

 

علائم  عفونت‌های قارچی

علائم عفونت قارچی از درجه خفیف تا متوسط ​​متغیر می‎باشد و شامل موارد زیر است:

• خارش و احساس ناراحتی در واژن و روده
• احساس سوزش به خصوص در هنگام مقاربت جنسی یا زمان ادرار کردن
• قرمزی و تورم روده
• درد و احساس ناراحتی در واژن
• جوش، دانه یا التهاب واژن
• ترشحات زیاد و غلیظ، سفید و بدون بو با ظاهری پنیری در واژن یا بر روی لباس زیر
• ترشحات آبکی و رقیق واژن

علل ابتلا به عفونت‌های قارچی چیست؟

قارچ کاندیدا آلبیکنس “candida albicans” مسئول بیشتر عفونت‌های قارچی واژن است.

واژن شما به طور طبیعی حاوی ترکیبات متعادل از باکتری و قارچ از جمله کاندیدا است. برخی از باکتری‌ها (لاکتوباسیلوس “lactobacillus”) از رشد زیاد قارچ جلوگیری می‌کنند.

اما این توازن می‌تواند مختل شود. رشد بیش از حد قارچ کاندیدا یا نفوذ قارچ به لایه‌های عمیق‌تر سلول‌های واژن باعث علائم و نشانه‌های عفونت قارچی یا مخمری می‌شود.

رشد بیش از حد مخمر ناشی از موارد زیر است:

• مصرف آنتی بیوتیک که باعث عدم تعادل در فلورای “flora” طبیعی واژن می‌شود.
• بارداری
• دیابت کنترل نشده
• اختلال در سیستم ایمنی بدن
• مصرف داروهای ضد بارداری خوراکی یا هورمون درمانی که باعث افزایش سطح استروژن می‌شوند.
• یائسگی باعث تغییر در هورمون زنان می‌شود و می‌تواند زمینه را برای رشد و پرورش عفونت‌ها فراهم کند.
• در برخی زنان تغییرات هورمونی در دوران قاعدگی نیز باعث ایجاد عفونت‌های قارچی می‌شود. محیط مرطوب واژن در دوران قاعدگی این شرایط را حساس‌تر می‌کند.

کاندیدا آلبیکنس رایج‌ترین نوع قارچ جهت ایجاد عفونت‌های قارچی است. عفونت‌های قارچی ناشی از انواع دیگر قارچ‌های کاندیدا می‌توانند سخت‌تر باشند و به طور کلی نیاز به درمان‌های تهاجمی دارند.

روابط جنسی از علل ابتلا به عفونت‌های قارچی می‌باشد.

بسیاری از خانم‌ها اذعان دارند که پس از مقاربت جنسی به عفونت قارچی مبتلا می‌شوند. اگر این امکان برای شما فراهم است، بهتر است بعد از رابطه جنسی دستگاه تناسلی خود را بشویید و تمیز نمایید تا از شر باکتری‌های خارجی خلاص شوید. همچنین مردان می‌توانند به عفونت‌های قارچی دستگاه تناسلی مبتلا شوند (معمولاً ابتلا به عفونت قارچی در مردان به اندازه زنان نمی‌باشد). در این موارد تماس جنسی می‌تواند عفونت قارچی را از یک شخص به فرد دیگر منتقل کند. اگر مبتلا به عفونت قارچی هستید به منظور جلوگیری از شیوع عفونت با همسرتان صادق باشید. با او صحبت کنید و حتما به پزشک مراجعه کنید.

 

همچنین عدم استفاده از کاندوم منجر به انتقال بیماری‌های جنسی و عفونت قارچی می‌شود. استفاده از کاندوم درصد ابتلا به بیماری‌های مقاربتی را کاهش می‌دهد.

رعایت بهداشت شخصی و توجه به اصول پزشکی درصد ابتلا به عفونت‌های جنسی را کاهش می‌دهد. همچنین از انتقال بیماری از شخصی به شخص دیگر جلوگیری می‌کند.

استفاده از ابزار جنسی در حین مقاربت، امکان ابتلا به عفونت‌های قارچی را بالا می‌برد. به یاد داشته باشید ابزارهای خارجی میزان قابل توجهی از آلودگی را انتقال می‌دهند.

روابط جنسی در حین بارداری نیز باید محافظت شده باشند. بارداری به دلیل تغییر در هورمون زنان، امکان ابتلا به عفونت‌های قارچی را بالا می‌برد. پس در این دوره، روابط جنسی می‌بایست برنامه‌ریزی شده و محافظت شده باشند.

مشاوره جنسی با پزشکان و روانشناسان این حوزه، درصد شیوع و ابتلا به این بیماری تا حد قابل توجهی کاهش می‌دهد.

 

درمان عفونت‌های قارچی

درمان عفونت‌های قارچی معمولا به وسیله داروهای موضعی صورت می‌گیرد اما در موارد حادتر، داروهای خوراکی نیز برای درمان بیمار تجویز می‌گردد. استفاده از کاندوم در حین روابط جنسی از انتقال بیماری به شریک زندگی شما جلوگیری می‌کند.

در موارد شدیدتر ممکن است پزشک شما نمونه‌برداری از قارچ‌ها را توصیه نماید. درمان عفونت‌های قارچی ممکن است طولانی شود همچنین برگشت بیماری بعد از درمان نیز وجود دارد. فرد بیمار می‌بایست درمان را کامل نماید و در حین درمان و بعد از آن اصول تجویز شده را رعایت نماید.

 

جلوگیری از عفونت‌های قارچی

برای کاهش خطر ابتلا به عفونت‌های قارچی واژن، لباس زیر با جنس نخ پنبه بپوشید که خیلی محکم، سفت و خشن نباشد.

همچنین موارد زیر ممکن است به شما جهت جلوگیری از ابتلا به عفونت قارچی کمک کند:

• از پوشیدن جوراب شلواری تنگ و به طور کلی از شلوارهای خیلی تنگ دوری کنید.
• حمام و ضدعفونی کردن بدن، بعضی از باکتری‌های واژن را از بین می‌برد و شما را از ابتلا به عفونت محافظت می‌کند.
• از محصولات زنانه معطر از جمله حمام در وان کف (کف معطر و شیمیایی)، لوسیون، پد و تامپون استفاده نکنید.
• عدم استفاده از وان‌های آب گرم و حمام‌های بسیار گرم.
• عدم استفاده غیرضروری از آنتی بیوتیک در سرماخوردگی یا سایر عفونت‌های ویروسی.
• تعویض لباس‌های مرطوب مانند لباس شنا و لباس تمرین ورزشی.
• رژیم غذایی سالم به محافظت از بدن در برابر عفونت کمک می‌کند. تغییر رژیم غذایی مناسب، قدرت دفاعی بدن شما را در برابر عفونت و بیماری‌ها قوی می‌کند.

• استفاده از مواد گیاهی مانند سیر نیز می‌تواند بدن شما را در برابر عفونت‌ها محافظت نماید.

 

چه زمانی به پزشک مراجعه کنید؟

شما باید حتما پزشک خود یا یک متخصص را ملاقات کنید اگر:

• این اولین بار است که شما علائم عفونت قارچی را تجربه می‌کنید.
• به منظور اطمینان از ابتلا یا عدم ابتلای خود به عفونت قارچی.
• علائم شما بعد از درمان با کرم‌های ضد قارچ بدون نسخه و بدون عارضه تسکین نمی‌یابد.
• علائم دیگری ایجاد می‌شود (علائم متنوع و متفاوت هستند).

 

جهت تشخیص و درمان عفونت‌های قارچی به کدام پزشک مراجعه شود؟

اگر عفونت قارچی شما در خانه درمان نشده است باید با پزشک متخصص پوست “dermatologist” (متخصص پوست، مو و ناخن) یا “podiatrist” تماس بگیرید. آن‌ها ممکن است از قارچ ‌ها نمونه برداری انجام دهند و برای تشخیص به آزمایشگاه بفرستند. همچنین پزشکان با توجه به شرایط شما ممکن است داروهای قوی‌تری تجویز کنند. این داروها انواع مختلفی دارند. بسته به نوع عفونت شما ممکن است داروهای موضعی یا داروهای خوراکی تجویز شود. مهم‌ترین نکته در تشخیص و درمان عفونت‌های قارچی، پیگیری درمان است.

 

منابع:

www.healthline.com

www.mayoclinic.org