درد در ناحیه کمر یا کمردرد یک نگرانی و دلواپسی شایع است و حدود 80 درصد آمریکایی‌ها را در طول عمر خود تحت تأثیر قرار می‌دهد. بسیاری از آن‌ها این درد را در بیش از یک قسمت از کمر خواهند داشت. کمردرد یک بیماری خاص نیست بلکه یک علامت است که ممکن است از انواع مختلفی از فرآیندهای گوناگون ایجاد شود. با وجود معاینه کامل پزشکی در حدود 85٪ از مبتلایان به کمردرد، هیچ علت خاصی از درد قابل تشخیص نیست.
فهرست مطالب
چه عواملی باعث کمردرد می‌شوند؟
کمردرد می‌تواند دلایل زیادی داشته باشد اما اغلب علت خاصی برای آن پیدا نمی‌شود و ممکن است به صورت دوره‌ای متوقف شود. در این مقاله بسیاری از دلایل کمردرد و ارزیابی و تشخیص مناسب این بیماری بررسی خواهد شد. در مورد علائم فردی و همچنین روش‌های پیشنهادی با پزشک متخصص خود صحبت نمایید تا یک برنامه تشخیصی و درمانی مناسب برای شرایط شما تعیین شود.
کمردرد دومین دلیل و بیماری رایج بعد از سرماخوردگی برای از دست دادن روزهای کاری یا بیرون آمدن از محیط کار جهت استراحت است. همچنین یکی از شایع‌ترین دلایل مراجعه به مطب پزشک یا بخش اورژانس بیمارستان است. این موضوع دومین شکایت شایع از بیماری در ایالات متحده است. البته شکایت از سردرد نیز هم‌رده با شکایت از این بیماری است.
برای اکثر افراد حتی افراد مبتلا به تحریک عصبی، مهم نیست که چه درمانی برای آن‌ها استفاده می‌شود حتی زمانی که هیچ درمانی انجام نگیرد، علائم آن‌ها در طی دو ماه بهبود می‌یابد.
معمولاً پزشکان، درد در مدت کمتر از یک ماه را حاد نمی‌دانند اما اگر مدت زمان طولانی‌تری باشد، درد کمر را حاد می‌نامند.
علائم و نشانه‌های کمردرد
درد در ناحیه کمر (قسمت تحتانی کمر) علائم اصلی کمردرد را شامل می‌شود. درد ممکن است به قسمت جلویی، سمت‌های دیگر یا پشت پا انتقال یابد یا فقط در قسمت کمر محدود شود. ممکن است درد با فعالیت بدنی بدتر شود. گاهی اوقات ممکن است درد در شب یا با نشستن طولانی مدت مانند یک سفر طولانی با اتومبیل بدتر شود. همچنین ممکن است در قسمتی از پا که منبع عصبی آن از یک عصب فشرده شده است، بی‌حسی یا ضعف داشته باشید.
این علائم می‌تواند باعث ناتوانی در خم شدن پا شود. این بدان معنی است که شما قادر نخواهید بود به راحتی بنشینید یا پای خود را به سمت پایین و بالا ببرید. این حالت هنگامی اتفاق می‌افتد که اولین عصب ساکرال “sacral”، فشرده یا آسیب دیده باشد.
مثال دیگر عدم توانایی بالا بردن انگشتان شست دست شما به سمت بالا خواهد بود. این نتیجه وقتی عصب کمری پنجم به خطر می‌افتد، نمایان می‌شود.
علل کمردرد
کمردرد یک علامت است. دلایل عمده کمردرد شامل بیماری یا آسیب دیدگی در عضلات، استخوان‌ها و یا اعصاب ستون فقرات است. همچنین ممکن است درد ناشی از ناهنجاری اعضای بدن در شکم، لگن یا قفسه سینه و در قسمت پشت احساس شود. به این نوع ناهنجاری درد گفته می‌شود. بسیاری از اختلالات داخل شکم مانند آپاندیسیت “appendicitis”، آنوریسم “aneurysms”، بیماری‌های کلیوی، عفونت کلیه، عفونت مثانه، عفونت لگن و اختلالات تخمدان از جمله موارد دیگریست که می‌تواند باعث درد در ناحیه کمر شود. حاملگی طبیعی نیز می‌تواند از جهات مختلفی از جمله کشش رباط‌ها در لگن، تحریک اعصاب و کرنش کمر، این درد را ایجاد نماید. پزشک شما هنگام ارزیابی درد شما این موضوع را در نظر خواهد گرفت.
سندرم‌هایی با ریشه عصبی
مواردی هستند که علائم ضعف عصبی را ایجاد می‌کنند (یک عصب مستقیماً تحریک می‌شود) این موضوع غالباً به دلیل فتق شدن (یا پوسیدگی) دیسک بین استخوان‌های تحتانی کمر است. سیاتیک نمونه‌ای از تحریک ریشه عصبی است. درد ناشی از تحریک تمایل به شدت دارد، در یک منطقه خاص تأثیر می‌گذارد و با بی‌حسی در ناحیه ساق پا که عصب آسیب دیده را در خود جا داده، همراه است.
- دیسک‌های فتق “Herniated” هنگامی که دیسک‌های ستون فقرات تخریب می‌شوند یا نازک‌تر می‌شوند، ایجاد می‌گردند. قسمت مرکزی ژله مانند دیسک از حفره مرکزی بیرون می‌زند و در مقابل ریشه عصبی، تحت فشار قرار می‌گیرد. دیسک‌های بین مهره‌ای حدودا در دهه سوم زندگی شروع به انحطاط می‌کنند. دیسک‌های فتق در یک سوم بزرگسالان بالاتر از 20 سال دیده می‌شوند. با این حال تنها 3٪ از این موارد، علائم ضعف عصبی را ایجاد می‌کنند.
- اسپوندیلوز “Spondylosis” در شرایطی اتفاق می‌افتد که دیسک‌های بین مهره‌ای با افزایش سن، رطوبت و حجم را از دست می‌دهند و این موضوع باعث کاهش ارتفاع دیسک می‌شود. حتی آسیب دیدگی جزئی در این شرایط می‌تواند باعث التهاب و آسیب ریشه عصبی شود که معمولا سیاتیک کلاسیک و بدون پارگی دیسک را ایجاد می‌کند.
- انحطاط دیسک نخاعی “Spinal” همراه با بیماری در مفاصل کمر می‌تواند منجر به تنگ شدن کانال ستون فقرات (تنگی نخاع) شود. این تغییرات در دیسک و مفاصل علائمی ایجاد می‌کند و در پرتوی ایکس قابل مشاهده است. فرد مبتلا به تنگی نخاع ممکن است در حالی که مدت طولانی در حال ایستادن یا حتی راه رفتن در مسافت‌های کوتاه است، در هر دو اندام تحتانی درد را منتقل نماید.
- سندرم “Cauda equine” یک درد اورژانسی پزشکی است که به وسیله آن، نخاع به طور مستقیم فشرده می‌شود. مواد دیسک در کانال نخاعی گسترش می‌یابد که اعصاب را فشرده می‌کند. فرد دچار درد، از بین رفتن احتمالی و اختلال در عملکرد روده یا مثانه می‌شود. این شرایط می‌تواند شامل عدم توانایی در کنترل ادرار و باعث بی اختیاری یا ناتوانی در شروع ادرار شود.
سندرم‌های درد اسکلتی “Musculoskeletal”.
عضلانی که باعث کمردرد می‌شوند شامل سندرم‌های درد میوفاشیال “myofascial” و فیبرومیالژیا “fibromyalgia” هستند.
- درد میوفاشیال با درد و حساسیت نسبت به مناطق موضعی “trigger points”، از دست دادن دامنه حرکت در گروه‌های عضلانی درگیر و تشعشع درد در یک توزیع مشخص اما محدود به یک عصب محیطی همراه است. تسکین درد اغلب در هنگام کشش گروه عضلانی درگیر گزارش می‌شود.
- فیبرومیالژیا منجر به درد و حساسیت گسترده در بدن می‌شود. سفتی عمومی، خستگی و درد عضلانی گزارش شده است.
عفونت استخوان‌ها یا استئومیلیت “osteomyelitis”
عفونت استخوان‌ها در ستون فقرات یک علت شایع کمردرد است.
التهاب غیر عفونی ستون فقرات یا اسپوندیلیت “spondylitis”
التهاب غیر عفونی می‌تواند باعث ایجاد سفتی و درد در ستون فقرات شود که به ویژه صبح‌ها بدتر می‌گردد. اسپوندیلیت آنکیلوزان “Ankylosing spondylitis” به طور معمول در نوجوانان و بزرگسالان آغاز می‌شود.
تومورهای سرطانی
تومورهای سرطانی می‌توانند منبع درد اسکلتی باشد. تحقیقات و اطلاعات بسیار گشترده‌ای در این زمینه وجود دارد.
التهاب عصب از ستون فقرات
التهاب عصب می‌تواند با عفونت اعصاب به ویروس زوستر “zoster” که باعث ایجاد زونا می‌شود ایجاد گردد. این شرایط می‌تواند در ناحیه قفسه سینه ایجاد شود و باعث ایجاد کمردرد گردد. همچنین می‌تواند در ناحیه کمر باشد و کمردرد ایجاد نماید.
همان‌طور که از لیست دلایل احتمالی کمردرد دیده می‌شود؛ لیست کامل است اما ممکن است فراگیر نباشد. در این شرایط بسیار مهم است که یک ارزیابی کامل پزشکی جهت هدایت آزمایشات تشخیصی احتمالی انجام گیرد.
چه موقع به دنبال مراقبتهای پزشکی برای کمردرد باشید؟
آژانس تحقیقات و کیفیت مراقبتهای بهداشتی 11 نشانه را شناسایی کرده است که پزشکان هنگام ارزیابی شخص بیمار به دنبال آن می‌گردند. تمرکز این نشانه‌ها بر روی تشخیص شکستگی‌ها (استخوان‌های شکسته)، عفونت‌ها یا تومورهای ستون فقرات است.
وجود هر یک از نشانه‌ها، همراه با کمردرد شرایط را حاد می‌کند و باید سریعاً به پزشک مراجعه شود تا ارزیابی کامل انجام گیرد.
- ترومای قابل توجه مانند سقوط از ارتفاع، تصادف وسیله نقلیه موتوری یا حادثه مشابه
- ترومای خفیف در افراد مسن‌تر از 50 سال: سقوط از فاصله کم یا لغزش و فرود روی باسن ممکن است یک ضربه خفیف تلقی شود.
- تاریخچه استفاده طولانی مدت از استروئید “steroid”: به عنوان مثال به مبتلایان به آسم، COPD و اختلالات روماتیسمی، این نوع دارو داده می‌شود.
- هر فردی که سابقه پوکی استخوان دارد: به عنوان مثال یک خانم مسن که سابقه شکستگی لگن دارد، ریسک بالای ابتلا به کمردرد دارد.
- هر فرد با سن بالاتر از 70 سال: افزایش شیوع سرطان، عفونت و دلایل شکمی در این بیماری وجود دارد.
- تاریخچه قبلی سرطان
- تاریخچه یک عفونت اخیر
- درجه حرارت بیش از 100 درجه فارنهایت
- مصرف داروی IV: چنین رفتاری به طور چشمگیری خطر عفونت را افزایش می‌دهد.
- کمردرد در هنگام استراحت بدتر می‌گردد: تصور می‌شود که این امر با یک علت عفونی یا بدخیم درد همراه است اما ممکن است با اسپوندیلیت آنکیلوزان اتفاق بیفتد.
- کاهش وزن غیر قابل توضیح
وجود هر یک از موارد فوق، مراجعه به بخش اورژانس بیمارستان را توجیه می‌کند، به ویژه اگر پزشک خانواده شما نتواند شما را در 24 ساعت آینده ارزیابی نماید، حتما به بیمارستان مراجعه نمایید.
- همچنین وجود هرگونه اختلال حاد عصبی باید یک بازدید فوری پزشکی را شامل شود. این شرایط حاد شامل عدم توانایی در راه رفتن یا عدم توانایی در بالا یا پایین آوردن پای شما از مچ می‌شود. همچنین عدم توانایی بالا بردن انگشتان پا به سمت بالا یا راه رفتن روی پاشنه‌های خود و یا ایستادن بر روی انگشتان پا نیز جز علائم حاد محسوب می‌شود. این موارد ممکن است یک آسیب یا فشرده‌سازی عصبی حاد را نشان دهد. در شرایط خاص، ممکن است یک اورژانس حاد مغز و اعصاب باشد.
- از بین رفتن کنترل روده یا مثانه از جمله مشکل در شروع یا متوقف کردن جریان ادرار یا بی اختیاری می‌تواند نشانه اضطرار حاد بیماری باشد و نیاز به ارزیابی فوری اورژانسی داشته باشد.
- اگر نمی‌توانید با استفاده از دارویی که در حال حاضر تجویز شده است درد را مدیریت کنید، ممکن است نشانه‌ای برای ارزیابی مجدد بیماری شما یا در صورت عدم دسترسی به پزشک، مراجعه به بخش اورژانسی باشد. عموماً پزشک با نوشتن نسخه‌ای که نظارت بر مراقبت شما دارد، این مشکل را مرتفع می‌نماید.
آزمایشات و تست‌های تشخیص کمردرد
تاریخچه پزشکی
از آن‌جا که بسیاری از شرایط مختلف ممکن است باعث کمردرد شود، تاریخچه پزشکی کاملی به عنوان بخشی از معاینه انجام خواهد شد. برخی از سؤالاتی که از شما پرسیده می‌شود ممکن است به نظر شما مناسب نباشد اما جهت تعیین منبع درد، برای پزشک بسیار مهم است.
ابتدا پزشک در مورد شروع درد سؤالات زیادی خواهد پرسید. (آیا شما یک جسم سنگین را بلند کردید و احساس درد کردید؟ آیا این درد به تدریج روی می‌دهد؟) او می‌خواهد بداند چه چیزی باعث بهتر شدن یا بدتر شدن درد شما می‌شود. پزشک با مراجعه به علائم از شما سؤال خواهد کرد. او سؤال می‌کند: آیا قبلاً این درد را داشته‌ای؟ پزشک در مورد بیماری‌های اخیر و علائم مرتبط با آن مانند سرفه، تب، مشکلات ادراری یا بیماری معده سؤال خواهد کرد. در خانم‌ها، پزشک می‌خواهد از خون‌ریزی واژینال، گرفتگی یا ترشحات واژن اطلاع داشته باشد. در این موارد، درد ناشی از لگن در ناحیه کمر احساس می‌شود.
معاینه‌ی جسمی
برای اطمینان از معاینه کامل، از شما خواسته می‌شود که لباس راحتی بپوشید. پزشک در هنگام راه رفتن شما بر روی پاشنه، انگشتان پا و کف پا، علائم آسیب عصبی را تماشا خواهد کرد. معمولاً رفلکس‌ها “Reflexes” با استفاده از چکش رفلکس آزمایش می‌شوند. این کار در زانو و پشت مچ پا انجام می‌شود. همان‌طور که روی پشت خود صاف دراز می‌کشید، یک پا به طور هم‌زمان، با کمک و بدون کمک پزشک بالا می‌رود. این کار برای تست اعصاب، قدرت عضلات و ارزیابی وجود تنش در عصب سیاتیک انجام می‌گردد. معمولاً حساسیت با استفاده از پین، گیره کاغذی، چوب معاینه شکسته یا شیء تیز دیگر انجام می‌شود تا هرگونه احساس از در پا را ارزیابی کند.
بسته به اندازه‌ای که پزشک به شما و بیماری مشکوک است ممکن است معاینه شکمی، معاینه لگن یا معاینه روده را نیز انجام دهد. این آزمایشات به دنبال بیماری‌هایی هستند که می‌توانند باعث درد در پشت شما شوند. کمترین اعصاب نخاع شما در ناحیه حسی و عضلات راست روده خدمت می‌کند و آسیب رسیدن به این اعصاب می‌تواند منجر به عدم توانایی در کنترل ادرار و دفع مدفوع شود. بنابراین معاینه رکتوم برای اطمینان از آسیب دیدگی عصبی در این ناحیه از بدن ضروری است.
تصویربرداری
پزشکان می‌توانند از چندین تست برای “نگاه کردن به درون شما” استفاده کنند تا تصویری از آنچه ممکن است باعث کمردرد شود را بشناسند. هیچ آزمایشی به تنهایی کامل نیست.
اگر هیچ نشانه ای وجود نداشته باشد، اشعه ایکس برای بیماران مبتلا به کمردرد حاد، وجود دارد. از آن‌جا که حدود 90٪ از افراد در طی 30 روز اول از شروع کمردرد بهبود یافته‌اند، اکثر پزشکان در ارزیابی اولیه کمردرد بدون عارضه، برخی آزمایشات را انجام نمی‌دهند.
- معمولاً اشعه X ساده در ارزیابی درد حاد کمر، خصوصاً در 30 روز اول مفید نیست. در صورت عدم وجود نشانه ها، استفاده از آن‌ها دلسرد کننده است. در صورت وجود تروما قابل توجه، تروما خفیف در افراد مسن‌تر از 50 سال، افراد مبتلا به پوکی استخوان و افرادی که مصرف طولانی مدت استروئید دارند، اشعه ایکس تجویز شده است.
- میلوگرام “Myelogram” یک مطالعه اشعه ایکس است که در آن یک رنگ رادیویی مات به طور مستقیم در کانال ستون فقرات تزریق می‌شود. از زمان استفاده از اسکن MRI میزان استفاده آن بسیار کاهش یافته است. در حال حاضر میلوگرام همراه با سی تی اسکن انجام می‌شود و حتی در مواردی که برنامه‌ریزی برای عمل جراحی انجام می‌گیرد.
- اسکن‌های تصویربرداری با رزونانس مغناطیسی (MRI) یک تست بسیار دقیق و بسیار گران قیمت هستند. در این آزمایش از اشعه X استفاده نمی‌شود اما از آهنرباهای بسیار قوی برای تولید تصاویر استفاده می‌شود. انجام این تست از درد حاد در کمر جلوگیری می‌کند مگر این‌که شرایطی وجود داشته باشد که نیاز به جراحی فوری داشته باشد، مانند سندرم cauda equina یا هنگامی که نشانه ای وجود دارد و نشان دهنده عفونت کانال ستون فقرات، عفونت استخوانی، تومور یا شکستگی است.
- MRI نیز ممکن است بعد از یک ماه علائم تجویز شود تا مشکلات اساسی را تشخیص دهند. MRI بدون مشکل نیست. مطالعات دیگر نشان داده‌اند که MRIها تا 20٪ دیسک‌های پارگی که در حین جراحی یافت می‌شوند را تشخیص نمی‌دهند.
سی تی اسکن
سی تی اسکن، یک آزمایش اشعه ایکس است که قادر به تولید تصویر مقطعی از بدن است. سی تی اسکن تقریباً مانند MRI استفاده می‌شود.
تست‌های عصبی
الکترومیوگرام “Electromyogram” یا EMG آزمایشی شامل قرار دادن سوزن‌های خیلی کوچک در عضلات است. فعالیت برق کنترل می‌شود. معمولاً استفاده از آن برای درد مزمن و پیش بینی میزان آسیب ریشه عصبی مورد قبول است. همچنین این آزمایش به پزشک کمک می‌کند تا بین بیماری ریشه عصبی و بیماری عضلات تمایز قایل شود.
آزمایش خون
میزان رسوب یا پروتئین C موجود می‌تواند نشان دهنده وجود التهاب در بدن باشد. همچنین آزمایش کامل خون (CBC) برای تشخیص ارتفاع گلبول‌های سفید و کم خونی استفاده می‌شود.
مراقبت از خود در خانه برای کمردرد:
توصیه‌های کلی برای از سرگیری فعالیت‌های عادی یا فعالیت‌های معمول در اولویت است. با این حال کشش یا فعالیت‌هایی که فشار اضافی را در قسمت پشت زیاد می‌کنند، می‌بایست در مرحله آخر قرار بگیرند.
- خوابیدن با یک بالش بین زانوها در حالی که به پهلو دراز کشیده‌اید راحتی شما را بیشتر می‌کند و درد را کاهش می‌دهد. بعضی از پزشکان توصیه می‌کنند که به پشت دراز بکشید و یک بالش زیر زانوها قرار دهید.
- هیچ تمرین خاصی برای پشت و کمر وجود ندارد که باعث بهبود درد یا افزایش توانایی عملکرد در افراد مبتلا به کمردرد حاد شود. اما ورزش ممکن است برای افراد مبتلا به کمردرد مزمن مفید باشد که به آن‌ها در بازگشت به فعالیت‌های عادی و کار کمک کند. این تمرینات معمولاً شامل مانورهای کششی “stretching” است.
- برخی داروهای بدون نسخه ممکن است باعث تسکین درد شوند. ایبوپروفن (Advil ،Nuprin یا Motrin) که از طریق داروخانه‌ها در دسترس است، یک داروی عالی برای درمان کوتاه مدت درد کمر است. به دلیل خطر زخم و خون‌ریزی دستگاه گوارش، در مورد استفاده طولانی مدت از این دارو با پزشک خود مشورت کنید. استامینوفن “Tylenol” به اندازه ایبوپروفن در تسکین درد موثر است.
- اما به نظر نمی‌رسد عوامل موضعی مانند استفاده از دستمال‌های گرم مؤثر باشند. برخی از استفاده از یخ یا گرما سود می‌برند. استفاده از آن‌ها اگرچه اثبات نشده است اما مضر تلقی نمی‌شود. مراقب باشید: از یک پد گرمکن با قدرت و گرمای سوزاننده “زیاد” استفاده نکنید یا یخ را مستقیماً روی پوست قرار ندهید.
- اکثر متخصصان موافق هستند که استراحت طولانی مدت، دوره بهبودی طولانی‌تری را به همراه دارد. علاوه بر این افراد در حالت استراحت در رختخواب به احتمال زیاد دچار افسردگی، لخته شدن خون در پا و کاهش قدرت ماهیچه‌ها می‌شوند. متخصصان بسیار کمی بیش از یک دوره 48 ساعته کاهش فعالیت یا استراحت در بستر را توصیه می‌کنند. به عبارت دیگر، بلند شوید و به حدی که می‌توانید حرکت کنید.
درمان درد کمر
درمان اولیه کمردرد مبتنی بر این فرض است که درد در حدود 90٪ از افراد در حدود یک ماه به خودی خود از بین می‌رود. بسیاری از گزینه‌های مختلف درمانی وجود دارد. ثابت شده است که برخی از آن‌ها کار می‌کنند در حالی که برخی دیگر از آن‌ها بیشتر سؤال برانگیز هستند. شما باید در مورد تمام روش‌های درمانی با پزشک معالج خود صحبت کنید.
مراقبتهای خانگی
برای درمان اولیه کمردرد توصیه می‌شود. استراحت در تختخواب دارای ارزش غیرقابل اثبات است و بیشتر متخصصان توصیه می‌کنند بیش از دو روز استراحت در تختخواب یا کاهش فعالیت نداشته باشید. برخی از افراد مبتلا به سیاتیک ممکن است از دو تا چهار روز استراحت بهره‌مند شوند. استفاده از یخ و گرمای موضعی برای برخی از افراد آرامش ایجاد می‌کند. استامینوفن و ایبوپروفن برای کنترل درد مفید هستند.
داروهای کمردرد
گزینه‌های درمانی دارویی به تشخیص دقیق کمردرد بستگی دارد. پزشک تصمیم خواهد گرفت که بر اساس سوابق پزشکی، آلرژی و سایر داروهای مصرفی، کدام دارو برای شما بهتر است.
- داروهای ضد التهابی غیر استروئیدی (NSAIDs) اصلی‌ترین روش درمانی پزشکی برای تسکین کمردرد است. ایبوپروفن، ناپروکسن، کتوپروفن و تعداد زیادی از داروها برای این بیماری وجود دارند.
- مهارکننده های COX-2، مانند (celecoxib Celebrex)، اعضای انتخابی NSAIDها هستند.
- استامینوفن برای درمان درد حاد نیز مؤثر است. NSAIDها دارای عوارض جانبی احتمالی، از جمله سوزش معده و آسیب کلیوی با مصرف طولانی مدت هستند.
- شل کننده‌های عضلانی: اسپاسم عضلانی به صورت جهانی به عنوان دلیل کمردرد پذیرفته نمی‌شود و اکثر شل کننده‌ها هیچ تاثیری در اسپاسم عضلات ندارند.
- مسکن‌های”Opioid”: این داروها گزینه‌ای برای کنترل درد در کمردرد حاد محسوب می‌شوند. استفاده از این داروها با عوارض جانبی جدی از جمله وابستگی، کاهش زمان واکنش و حالت تهوع همراه است.
- استروئیدها: استروئیدهای خوراکی می‌توانند در درمان سیاتیک حاد مفید باشند.
جراحی کمردرد
به ندرت جراحی برای درد حاد کمر درنظر گرفته شده است مگر این‌که سیاتیک یا سندرم شب ادراری وجود داشته باشد. جراحی برای افرادی که مشکلات عصبی پیشرفته خاصی دارند که ناشی از دیسک فتق است مفید است.
سایر روش‌های درمانی
- دست‌کاری ستون فقرات: به نظر می‌رسد دست‌کاری در زمان پوکی استخوان یا انجام کایروپراکتیک در طی ماه اول در افراد مفید است.
- طب سوزنی: شواهد موجود از استفاده از طب سوزنی در معالجه درد حاد کمر پشتیبانی نمی‌کند. مطالعات معتبر علمی در این زمینه در دسترس نیست. استفاده از طب سوزنی بحث برانگیز است.
- تحریک عصب الکتریکی از راه پوست: TENS پالس‌های تحریک الکتریکی را از طریق الکترودها فراهم می‌کند. برای درد حاد کمر، هیچ فایده‌ای اثبات نشده است.
- ورزش: در حال حاضر هیچ مدرکی وجود ندارد که نشان دهد تمرینات خاص کمر نسبت به سایر درمان‌های محافظه کارانه در بهبود عملکرد و کاهش درد مؤثر است. مطالعات نشان داده است که بدن و عضلات کمر از تمرینات تقویت کننده سود می‌برد. فیزیوتراپی به بیماران توصیه می‌گردد.
پیشگیری از کمردرد
جلوگیری از کمردرد به خودی خود و تا حدودی بحث برانگیز است. مدت‌هاست تصور می‌شود كه ورزش و شیوه زندگی سالم و طبیعی، باعث جلوگیری از كمردرد می‌شود. این لزوما درست نیست. در حقیقت مطالعات متعددی نشان داده است که انجام اشتباه ورزش مانند فعالیت‌هایی با فشار زیاد احتمال ایجاد کمردرد را افزایش می‌دهد. با این وجود، ورزش برای سلامتی کلی مهم است و نباید از آن اجتناب کرد. فعالیت‌هایی مانند شنا، پیاده‌روی و دوچرخه‌سواری می‌تواند تناسب اندام کلی را بدون سست کردن و فشار به کمر افزایش دهد.
- تمرین‌های خاص: در مورد نحوه انجام این تمرینات با پزشک خود صحبت کنید. انقباض شکم اگر به درستی انجام شود، عضلات شکمی را تقویت می‌کند. شیب لگن در تسکین درد عضلات پشت کمر به شما کمک می‌کند.
![نرمش های دوران بارداری]()
- کمربندهای پشتی کمری: کارگرانی که مرتباً بار سنگین حمل می‌کنند اغلب موظفند این کمربندها را بپوشند.
- ایستاده: در حالی که ایستاده‌اید، سر خود را بالا و شکم خود را بکشید.
- نشستن: صندلی‌هایی با ارتفاع مناسب و پشتی استاندارد، برای انجام کار و برای کمر بهتر است.
- خواب: نیازهای افراد متفاوت است. اگر تشک خیلی نرم باشد، بسیاری از افراد دچار کمردرد می‌شوند. همین مسئله در مورد خوابیدن روی تشک سخت نیز صادق است.
- بلند کردن: اشیایی که برای شما خیلی سنگین است را بلند نکنید.
منابع:
