علائم پارگی پرده گوش چیست؟ علت و روش‌های درمان آن

پارگی پرده گوش بیشتر در کودکان دیده می‌شود و اغلب به دلیل عفونت گوش ایجاد می‌شود. این عارضه ممکن است به صورت موقتی باعث کاهش شنوایی شود. صداهای بلند و فرو کردن اشیاء مختلف در داخل گوش نیز می‌توانند پرده گوش را پاره کنند. این عارضه باید ظرف دو ماه بهبود یابد و عوارض آن نادر است. به هر روی، برای شناخت علائم، علت و روش‌های درمان به رسا همراه باشید.

 

پارگی پرده گوش چیست؟

پارگی پرده گوش سوراخ یا پارگی در بافت پوست مانند است که مجرای گوش و گوش میانی را از هم جدا می‌کند. پرده گوش بخشی از گوش است که ارتعاشات را از صدا دریافت می‌کند تا شنوایی را امکان پذیر کند. این عارضه بیشتر در کودکان دیده می‌شود. خبر خوب این است که بیشتر افرادی که پرده گوششان پاره می‌شود، در نهایت تمام شنوایی خود را به دست خواهند آورد.

اگر فکر می‌کنید دچار این عارضه شده‌اید، به پزشک مراجعه کنید. پارگی در پرده گوش می‌تواند به باکتری‌ها و سایر موارد اجازه دهد تا وارد گوش میانی و داخلی شوند. اگر این اتفاق بیفتد، ممکن است عفونت ایجاد شود که می‌تواند باعث کاهش شنوایی در فرد شود. گاهی اوقات پزشکان برای ترمیم پارگی نیاز به جراحی دارند.

 

علت پارگی پرده گوش

احتمالاً از قبل می‌دانید که برای تمیز کردن گوش‌های خود نباید پنبه یا چیزهای دیگر را به مجرای گوش داخل کنید. اما پرده گوش می‌تواند به روش‌های مختلفی پاره شود و همه آن‌ها شامل سوراخ شدن با گوش پاک کن نیستند!

در اینجا مواردی ذکر شده است که ممکن است باعث ایجاد پارگی در پرده گوش شود:

• تغییرات ناگهانی فشار (بارو تروما): بیشتر اوقات، فشار هوا در گوش میانی و فشار در محیط متعادل هستند. اما برخی موارد مانند پرواز در هواپیما، رانندگی در جاده کوهستانی یا غواصی می‌توانند باعث تغییر ناگهانی فشار شوند که ممکن است پرده گوش را پاره کنند.
• صداهای بلند (ضربه صوتی): صداهای بسیار بلندی مانند، یک انفجار، می‌تواند امواج صوتی ایجاد کند که به اندازه کافی قوی هستند و به پرده گوش آسیب می‌رسانند. خوشبختانه، این اغلب اتفاق نمی‌افتد. سر و صدای زیاد همچنین می‌تواند باعث آسیب موقت یا دائمی حلزون گوش نیز شود.
• اشیاء خارجی: تصوراتی مانند گوش پاک کن یا سنجاق در صورت فرو رفتن در گوش ممکن است از پرده گوش عبور کنند.
• ضربه به سر: ضربه مستقیم به گوش یا آسیب شدید سر در اثر چیزی مانند تصادف در رانندگی می‌تواند باعث شکستگی استخوان جمجمه و پارگی پرده گوش شود.
• ضربه مستقیم به لاله گوش و مجرای گوش خارجی: سیلی به گوش با دست باز یا سایر مواردی که به گوش فشار می‌آورد می‌تواند پرده گوش را پاره کند.
• عفونت گوش: عفونت گوش میانی یا گوش داخلی می‌تواند باعث چرک یا جمع شدن مایعی در پشت پرده گوش شود. این می‌تواند باعث پارگی پرده گوش شود.

 

علائم ونشانه‌های پارگی پرده گوش

پرده گوش که به «غشای تمپان» نیز معروف است، یک بافت نازک است که مجرای گوش و گوش میانی را تقسیم می‌کند. پارگی پرده گوش در نتیجه پارگی یا سوراخ شدن این بافت است. گاهی از آن به عنوان لاله گوش یا سوراخ غشای تمپان نیز یاد می‌شود.

اینکه علائم چقدر بد باشد، به اندازه پارگی در پرده گوش بستگی دارد. شما یا فرزندتان ممکن است یکی از موارد زیر را تجربه کنید:

• درد شدید گوش که ممکن است همانطور که ناگهانی ظاهر شده، به سرعت از بین برود
• کاهش شنوایی در گوش آسیب دیده
• تخلیه (گاهی خونریزی) از گوش
• وزوز گوش (صدای زنگ در گوش)
• احساس بسته بودن گوش
• سرگیجه یا از دست دادن تعادل
• حالت تهوع
• سوت زدن در گوش، به خصوص هنگام دمیدن بینی قابل توجه است

دلایل زیادی برای ایجاد سوراخ در پرده گوش وجود دارند. اما شایع‌ترین آن‌ها عبارتند از:

• عفونت گوش: فشاری که با جمع شدن مایعات در پشت لاله گوش به وجود می‌آید، می‌تواند باعث پارگی شود.
• ضربه گوش: از آنجا که بافت پرده گوش بسیار نازک است، هرگونه ضربه مستقیم می‌تواند باعث ایجاد سوراخ شود.
• قرار دادن یک شی در گوش: باید به فرزندان خود یاد دهید که هرگز چیزی در گوش خود فرو نکنند. این شامل انگشتان، گوش پاک کن، سنجاق و مداد است. هر یک از این‌ها به راحتی می‌توانند پرده گوش را پاره کنند.
• صدای بلند: هر صدای بلندی می‌تواند منجر به سوراخ شدن غشای تمپان شود. موسیقی، شلیک گلوله، ترقه و حتی برخی از اسباب بازی‌های پر سر و صدا نیز می‌توانند باعث کاهش شنوایی یا وزوز گوش تا ساعت‌ها یا روزهای بعد شوند. گاهی اوقات، این شرایط می‌تواند دائمی ‌باشد.
• بارو تروما: هرگونه تغییر ناگهانی فشار می‌تواند به گوش آسیب برساند و باعث پارگی پرده گوش شود. این به بارو تروما معروف است و در غواصان و مسافران هواپیمایی شایع است. لوله استاش، اندامی که وظیفه تنظیم فشار بین گوش داخلی و خارجی را برعهده دارد، در تحمل تغییرات ناگهانی فشار مشکل دارد. این می‌تواند یک اثر خلا ایجاد کند و با کشش و کشیدن پرده گوش با نیروی کافی باعث پارگی آن شود.

 

عوارض پارگی پرده گوش

پرده گوش دو نقش اصلی برعهده دارد:

• شنیدن: هنگامی که امواج صوتی به آن برخورد می‌کنند، پرده گوش می‌لرزد، اولین مرحله که ساختارهای گوش میانی و داخلی امواج صوتی را به تکانه‌های عصبی تبدیل می‌کنند.
• حفاظت: پرده گوش همچنین به عنوان یک مانع عمل می‌کند، از گوش میانی در برابر آب، باکتری و سایر مواد خارجی محافظت می‌کند.

اگر پرده گوش پاره شود، عوارض غیرمعمولی ممکن است ایجاد شوند، به خصوص اگر بعد از سه تا شش ماه نتواند بهبود یابد. عوارض احتمالی عبارتند از:

• از دست دادن شنوایی: معمولاً کاهش شنوایی موقتی است و فقط تا زمان بهبودی پارگی یا سوراخ در پرده گوش ادامه می‌یابد. اندازه و محل پارگی می‌تواند بر میزان کاهش شنوایی تأثیر بگذارد.
• عفونت گوش میانی (اوتیت میانی): پرده گوش شکاف خورده (پاره شده) می‌تواند به باکتری اجازه ورود به گوش را بدهد. اگر پرده گوش پاره نشود، تعداد کمی از افراد ممکن است در معرض عفونت‌های مداوم (عود کننده یا مزمن) باشند. در این گروه کوچک، تخلیه مزمن و کاهش شنوایی می‌تواند رخ دهد.
• کیست گوش میانی (کلستئاتوم): اگرچه بسیار نادر است، اما این کیست که از سلول‌های پوستی و بقایای دیگر تشکیل شده است، می‌تواند در گوش میانی ایجاد شود، که نتیجه آن پارگی پرده گوش در دراز مدت است.

بقایای مجرای گوش به طور معمول با کمک جرم گوش به گوش خارجی می‌رود. اگر پرده گوش پاره شود، بقایای پوست می‌توانند به گوش میانی بریزند و کیست ایجاد کنند. کیست در گوش میانی یک محیط دوستانه برای باکتری‌ها فراهم می‌کند و حاوی پروتئین‌هایی است که می‌تواند به استخوان‌های گوش میانی آسیب برساند.

پیشگیری از پارگی پرده گوش

بعضی اوقات نمی‌توانید از پارگی پرده گوش جلوگیری کنید. مثلاً وقتی که پرده گوش به دلیل عفونت پاره می‌شود. اما بسیاری از این پارگی‌ها 100 درصد قابل پیشگیری هستند.

• برای پیشگیری از پارگی به موارد زیرا توجه کنید:
• در صورت مشاهده علائم عفونت گوش، بلافاصله با پزشک خود تماس بگیرید.
• هرگز چیزی را حتی برای تمیز کردن آن در گوش خود فرو نکنید. اگر چیزی در گوش گیر کرده است، توسط ارائه دهنده خدمات بهداشتی آن را بردارید و سعی نکنید آن را توسط خود در خانه بیرون بیاورید زیرا این امر می‌تواند به گوش آسیب برساند.
• اگر دچار عفونت سرماخوردگی یا سینوس هستید، از پرواز در هواپیما خودداری کنید. اگر مجبور به پرواز هستید، هنگام برخاست و فرود مقداری آدامس بجوید. همچنین می‌توانید با خمیازه یا قورت دادن آب دهان، فشار گوش خود را تنظیم کنید.
• اگر قصد دارید غواصی کنید، حتما از پزشک گواهی بگیرید و یاد بگیرید که چگونه فشار گوش خود را تنظیم کنید. در صورت عفونت گوش، عفونت سینوس یا سرماخوردگی غواصی نکنید.

 

درمان پارگی پرده گوش

برای درمان پارگی پرده گوش، قطره گوش یا داروی خوراکی (آنتی بیوتیک) ممکن است تجویز شود. در بیشتر موارد، بهبودی پرده گوش در طی دو ماه خود به خود اتفاق می‌افتد. معمولاً کاهش شنوایی (در صورت وجود) مدت کوتاهی طول می‌کشد. برخی از عوارض نادر پارگی پرده گوش شامل موارد زیر هستند:

• کاهش شنوایی طولانی مدت
• سرگیجه طولانی مدت
• عفونتی که می‌تواند در گوش گسترش یابد
• سوراخ شدن مداوم طبل گوش

خشک نگه داشتن گوش هنگام دوش گرفتن یک روش مناسب است و باید از شنا کردن تا قبل از معاینه خودداری کنید. هنگام دمیدن بینی، از تحریک بیش از حد خودداری کنید، زیرا فشار می‌تواند درد و ناراحتی در گوش را ایجاد کند.

اگر پرده گوش بعد از دو ماه بهبود نیابد، یک متخصص گوش، حلق و بینی می‌تواند یک ترمیم ساده به نام میرینگوپلاستی را انجام دهد تا به روند بهبود کمک کند. این روش برای ترمیم پارگی‌های کوچک در پرده گوش استفاده می‌شود و شامل یک تکه کوچک است که در سوراخ قرار گرفته یا روی آن قرار می‌گیرد.

اگر پارگی به درستی خوب نشود یا بهبود آن خیلی طولانی شود، ممکن است جراحی معروف به تمپانوپلاستی لازم باشد. تمپانوپلاستی یک روش رسمی تر است که پرده گوش آسیب دیده را ترمیم می‌کند.

 

تشخیص پارگی پرده گوش

پزشک خانواده یا متخصص گوش، حلق و بینی می‌تواند با بازرسی شنوایی با استفاده از یک وسیله روشن (اتوسکوپ یا میکروسکوپ) پارگی (سوراخ) پرده گوش را تشخیص دهد. پزشک ممکن است آزمایش‌های اضافی را برای تعیین علت پارگی پرده گوش تجویز کند. این آزمایشات شامل موارد زیر هستند:

• تست‌های آزمایشگاهی: اگر ترشحاتی از گوش وجود داشته باشد، پزشک ممکن است آزمایش ‌هایی را برای تشخیص عفونت باکتریایی گوش میانی انجام دهد.
• ارزیابی چنگال تنظیم شده: چنگال‌های کوک سازهایی فلزی دو شاخه هستند که هنگام ضربه صدا تولید می‌کنند. آزمایش‌های ساده با چنگال تنظیم می‌تواند به پزشک کمک کند تا کم شنوایی را تشخیص دهد.
• دیاپازون: این وسیله همچنین ممکن است نشان دهد که آیا کاهش شنوایی در اثر آسیب به قسمت‌های لرزاننده گوش میانی (از جمله در پرده گوش)، آسیب به حسگرها، اعصاب گوش داخلی یا آسیب به هر دو است.
• تمپانومتری: تمپانومتر از دستگاهی استفاده می‌کند که در مجرای گوش قرار داده شده و واکنش پرده گوش را به تغییرات جزئی فشار هوا اندازه گیری می‌کند. الگوهای خاصی از این واکنش‌ها می‌توانند به پرده گوش آسیب برسانند.
• آزمون شنوایی سنجی: این یک سری تست‌های کاملاً کالیبره شده است که میزان شنیدن صداها را در حجم‌های مختلف اندازه گیری می‌کند. آزمایشات در یک غرفه ضد صدا انجام می‌شود.

 

چشم اندازان بیماران مبتلا پارگی پرده گوش

اگر فکر می‌کنید پارگی پرده گوش دارید، برای جلوگیری از عفونت باید گوش‌های خود را خشک نگه دارید. تا زمانی که وضعیت ارزیابی و با پزشک در میان گذاشته شود، شنا نکنید. برای جلوگیری از ورود آب به گوش در هنگام دوش گرفتن یا استحمام، از گوش گیر پلاستیکی و سیلیکونی ضد آب استفاده کنید و یا یک گلوله پنبه ای با روکش روغن را در گوش خارجی قرار دهید. قطره‌های دارویی را در گوش خود نریزید، مگر اینکه پزشک آن‌ها را به طور خاص برای عفونت مربوط به پرده گوش تجویز کرده باشد.

منابع:

thehearinginstitute.org

www.nchmd.org

www.hopkinsallchildrens.org

my.clevelandclinic.org