جنون گاوی چیست؟ علل و علائم جنون گاوی

اخبار گاه به گاه در مورد بیماری جنون گاوی باعث نگرانی برخی والدین در مورد خرید گوشت شده است. با این حال، به نظر می‌رسد احتمال ابتلا به این بیماری بسیار کمتر از چیزی است که والدین فکر می‌کنند. متأسفانه 90 درصد افراد مبتلا به بیماری جنون گاوی در طی یک سال می‌میرند. برای شناخت بیشتر این عارضه با رسا همراه باشید.

 

جنون گاوی چیست؟

جنون گاوی بیماری‌هایی هستند که باعث انواع بیماری‌های عفونی می‌شوند. پریون‌ها پروتئین‌های غیر طبیعی چین خورده‌ای هستند که فاقد DNA می‌باشند. پریون‌ها با ایجاد مجدد ترتیب پروتئین‌های دیگر که به طور معمولی چین دار شده اند، خود را به شکل نادرست چیده شده ای تکثیر می‌کنند. پروتئین‌های غلت خورده در مغز تجمع می‌یابند که در نهایت منجر به آسیب بافتی و در نتیجه علائم و نقص عصبی می‌شوند.

اصولاً پریون‌ها در قسمت‌های زیر وجود دارند:

• مغز
• ستون ستون فقرات
• گره‌های لنفاوی حیوانات آلوده

همچنین پریون‌ها در غلظت‌های بسیار کمتری در بافت‌های مختلف دیگر و مایعات موجود در بدن یافت می‌شوند.

 

آیا بیماری جنون گاوی مسری است و چگونه به انسان منتقل می‌شود؟

بیماری جنون گاوی به طور تجربی در بین گاوها و از گاوها به میمون‌هایی که از بافت آلوده (به ویژه بافت مغز) استفاده می‌کنند، در آزمایش‌های آزمایشگاهی منتقل شده است.

اما این سؤال همچنان باقی است که گاو چگونه انسفالوپاتی اسفنجی را توسعه می‌دهد؟ به گفته کارشناسان دامپزشکی، خوراک اصلی‌ترین راه انتقال در بین گاوها است. وقتی دامداران گاوها را با فرآورده‌های ساخته شده از سایر گاوها یا گوسفندان مانند خوراک نشخوارکنندگان تغذیه می‌کنند، آن‌ها در حال بازیافت پروتئین حیوانی بیمار در خوراک حاوی گوشت و کنجاله استخوان هستند و در نتیجه باعث بیماری در گاوها می‌شوند.

این عمل از آن زمان پس از ارتباط انسفالوپاتی اسفنجی با جنون گاوی غیرقانونی اعلام شد. پریون‌ها ممکن است از طریق شکسته شدن پوست در بین حیوانات آزمایشگاهی منتقل شوند، این احتمال انتقال مشابه به انسان‌هایی است که با بافت یا محصولات آلوده تماس داشته‌اند.

 

تاریخچه بیماری جنون گاوی

در دسامبر 2003، اولین مورد در ایالات متحده در یک گاو شیری در ایالت واشنگتن شناسایی شد. دو مورد دیگر در سال 2005 و 2006 گزارش شده است. قبل از آن، یک شیوع ویرانگر عمده در انگلستان (انگلستان و ایرلند) در دهه 1980 رخ داد که در سال 1993 به اوج خود رسید. برای گاو در آنجا، دولت تغذیه چنین محصولاتی كه ممكن است حاوی بافت بیمار برای حیوانات دیگر باشد را در سال 1988 ممنوع كرد.

با این حال، در آن زمان گاوهای آلوده قبلاً به منبع غذایی انسان وارد شده بودند. در اوج این شیوع در سال 1993، تقریباً 1000 مورد در هفته از گاوهای آلوده گزارش شده اند. این تعداد از آن زمان به طور چشمگیری کاهش یافته است و در حال حاضر هر ساله فقط 10 گاو آلوده در انگلیس شناسایی می‌شود. وضعیت مربوط به BSE vCJD اولین بار در سال 1996 در انگلستان توصیف شد.

تا سال 1996، چندین نفر در انگلیس و دیگران که در آنجا زندگی می‌کردند، با یک نوع جنون گاوی (vCJD) شناسایی شدند و علت آن مربوط به خوردن گوشت از گاو آلوده بود. در ژوئن 2014، بیش از 4000 پوند گوشت گاو توسط وزارت کشاورزی ایالات متحده به دلیل پردازش نامناسبی که اجازه داد مواد مغزی گاو با گوشت گاو فرآوری شده مخلوط شود، فراخوانده شد.

موارد ناشی از جنون گاوی در انسان در سایر کشورهای اروپایی مانند بوسنی هرزگوین، لیختن اشتاین، مقدونیه، نروژ، سوئد و یوگسلاوی تشخیص داده شده است. براساس سازمان بهداشت جهانی (WHO) ، بیش از 220 مورد جنون گاوی در سراسر جهان گزارش شده است که بیشتر آن‌ها در انگلستان (177 مورد) و در فرانسه (27 مورد) رخ داده اند. فقط چهار مورد در ایالات متحده گزارش شده است و در هر چهار مورد، شواهدی وجود دارند که نشان می‌دهند این عفونت در خارج از کشور در اروپا یا خاورمیانه به دست آمده است.

از آنجا که راهی برای تشخیص بیماری جنون گاوی در خون وجود ندارد، افرادی که مدت طولانی در مناطقی که جنون گاوی پیدا شده است زندگی کرده اند، مجاز به اهدای خون در ایالات متحده نیستند. بیماری‌های پریون به عنوان انسفالوپاتی اسفنجی شکل قابل انتقال (TSE) نیز شناخته می‌شوند.

به طور کلی، بیماری‌های پریون گروه بزرگی از بیماری‌های مرتبط با آن هستند که بر سیستم عصبی تأثیر می‌گذارند و هم حیوانات و هم انسان‌ها را تحت تأثیر قرار می‌دهند. یکی دیگر از بیماری‌های پریون انسانی، بیماری بیماری کروتزفلد یاکوب (GSS) است. در حیوانات، بیماری هدر رفتن مزمن (CWD) در گوزن در ایالات متحده یافت می‌شود و بیماری اسکرپی نیز وضعیت مشابهی است که در گوسفندان یافت می‌شود. مواردی در ایالات متحده گزارش شده است که همه این‌ها مدت طولانی طول خواهند کشید، اما با شروع علائم به سرعت پیشرفت می‌کنند.

همه بیماری‌های پریون کشنده هستند. حیوانات و انسان‌هایی که به این بیماری مبتلا می‌شون ، به دلیل ابتلا به آن می‌میرند. هیچ درمان موثری نیز برای آن‌ها وجود ندارد. پس درک چگونگی انتقال این بیماری‌ها مهم است تا از شیوع آن‌ها جلوگیری شود.

 

علت بیماری جنون گاوی

بیماری‌های پریون منحصر به فرد هستند و به روش‌های زیر منتقل می‌شوند:

برخی از اشکال این بیماری می‌توانند مانند جنون گاوی خانوادگی، سندرم جی‌اس‌اس (GSS) و بی خوابی خانوادگی کشنده (FFI) به ارث برسند. این بیماری در اثر جهش در ژن کد کننده پریون‌ها ایجاد می‌شود. سایر بیماری‌های پریون ارثی نادرتر هستند.

بیماری پریون ممکن است به صورت پراکنده، بدون هیچ دلیل مشخص و بدون الگویی مانند جنون گاوی پراکنده، ایجاد شود. موارد می‌توانند در مردان و زنان در هر سنی رخ دهند، اما میانگین سنی 62 سال است. شیوع جنون گاوی پراکنده تقریباً یک مورد در هر میلیون نفر در سال در سراسر جهان، حتی در بین گیاهخواران است.

بیماری کروتزفلد یاکوب شایع ترین نوع بیماری پریون انسانی است. بیماری پریون ممکن است از طریق ابزارهای جراحی آلوده یا بافت‌های پیوندی به انسان وارد شود. بیماری پریون احتمالاً به دلیل خوردن گوشت آلوده از گاو ایجاد می‌شود.

چند مورد به ظاهر پراکنده در مردان جوان در میشیگان ممکن است به انتقال از گوزن یا گوزن مبتلا به بیماری اتلاف مزمن (CWD) ، نوعی بیماری پریون حیوانات به شکارچیان اشاره داشته باشد. بیماری اتلاف مزمن در بین جمعیت حیوانی در ایالات متحده رایج شده است، زیرا شکارچیان گوشت این حیوانات را می‌خورند، احتمال عبور بیماری پریون از شکاری به شکار دیگر وجود دارد.

یک شکل اضافی از بیماری پریون انسان، بیماری کورو نام دارد. این مورد در میان مردم بومی گینه نو یافت شد که آدم خواری آیینی (خوردن انسان و مغز آن‌ها را به طور خاص) انجام می‌دادند. احتمالاً این بیماری از زمانی شروع شده است که فردی با جنون گاوی پراکنده خورده شده بود. مرگ از کورو پس از شروع علائم حدود یک سال طول می‌کشد. با این حال، متوسط ​​دوره جوجه کشی حدود 12 سال بود و می‌تواند تا 40 سال نیز ادامه داشته باشد. با پایان چنین آیین‌هایی، این بیماری تقریباً در گینه نو ناپدید شده است.

 

علائم و نشانه‌های بیماری جنون گاوی

گاو بالغ آلوده ممکن است علائم بیماری را به آرامی‌ ایجاد کند. از زمان آلوده شدن یک حیوان ممکن است دو تا هشت سال طول بکشد تا اولین علائمی از بیماری نشان داده شود. این علائم در حیوانات شامل، تغییر رفتار، حرکات تدریجی ناهماهنگ، مشکل ایستادن و راه رفتن، کاهش وزن علی رغم داشتن اشتها و کاهش تولید شیر هستند که سرانجام موجب مرگ حیوان می‌شوند.

از زمان شروع علائم، حیوان فاسد می‌شود تا زمانی که یا بمیرد یا از بین برود (گاوهایی که نمی‌توانند بایستند، زمین گیر نامیده می‌شوند). این روند بیماری ممکن است از دو هفته تا شش ماه طول بکشد. علائم مشابه مانند اسپاسم عضلانی، عدم کنترل عضله، بدتر شدن مشکلات حافظه ممکن است در انسان ایجاد شوند.

محققان 100 نفر اول مبتلا به جنون گاوی در انگلستان را بررسی کردند و دریافتند علائم روانپزشکی در مراحل اولیه بیماری شامل موارد زیر هستند:

• افسردگی
• اضطراب
• مشکل خواب

در طی چهار ماه از شروع بیماری، مبتلایان به حافظه ضعیف و راه رفتن ناپایداری دچار شدند.

 

تشخیص بیماری جنون گاوی

یک متخصص مراقبت‌های بهداشتی آزمایش‌های اولیه مشابه بررسی زوال عقل را انجام داد که به دنبال بدتر شدن تدریجی توانایی بیمار در فکر و کنترل حرکت است.

ممکن است آزمایشات آزمایشگاهی خاصی انجام شوند تا سایر اشکال و دلایل اختلال عملکرد مغز رد گردند. افراد ممکن است شمارش کامل خون و آزمایش عملکرد کبد را با نمونه ای از خون خود انجام دهند. پزشک همچنین ممکن است خون را از نظر وجود یک باکتری یا عفونت دیگر بررسی کند.

آزمایشات دقیق تر آزمایشگاهی ممکن هستند شامل آزمایش خون تیروئید، B-12 و میزان فولات و انواع خاصی از بیماری‌های مقاربتی مانند سفلیس و اچ آی وی باشند که ممکن است علائم مشابهی ایجاد کنند. تصویربرداری مانند اسکن MRI یا PET می‌تواند مفید باشد.

پزشک برای بررسی امواج مغزی ممکن است EEG را انجام دهد. جنون گاوی پراکنده به طور معمول در این آزمایش با برخی از ناهنجاری‌ها همراه است و در بیشتر موارد این بیماری ناهنجاری‌هایی را در EEG نشان می‌دهد، اگرچه ممکن است این موارد همیشه وجود نداشته باشند.

نمونه برداری از مغز (نمونه ای از بافت مغز) ممکن است انجام شود. اگرچه ممکن است تغییرات میکروسکوپی خاصی در بیوپسی مغز وجود داشته باشند تا نشان دهنده بیماری کروتزفلد یاکوب یا جنون گاوی باشند اما در حال حاضر، تشخیص جنون گاوی تنها با اطمینان می‌تواند به دنبال بررسی مغز پس از مرگ در زمان کالبد شکافی تأیید شود. در صورت مشكوک بودن به انتقال انسفالوپاتی اسفنجی گاو، ممكن است پزشک در مورد الگوهای غذايی فرد سؤال كند.

• آیا آن‌ها به طور معمول گوشت قرمز می‌خورند؟
• آیا آن‌ها به کشورهایی سفر کرده اند که انسفالوپاتی اسفنجی در گاوها شناخته شده‌اند؟
• آیا آن‌ها در آن کشورها گوشت خورده‌اند؟
• آیا آن‌ها تزریق خون کرده اند یا در خارج از کشور جراحی کرده‌اند؟

 

درمان بیماری جنون گاوی

هیچ روش درمانی مؤثر برای درمان بیماری جنون گاوی در انسان وجود ندارد. ممکن است از بیماران خواسته شود که هر دارویی که می‌تواند بر حافظه تأثیر بگذارد یا باعث سردرگمی ‌شود را قطع کنند.

پزشک ممکن است شخص را به متخصصان مغز و اعصاب و بیماری‌های عفونی ارجاع دهد و پزشک داروهایی را برای تسکین علائم در اختیارتان قرار می‌دهد. به عنوان مثال، اگر بیماران دچار تشنج شوند، ممکن است به آن‌ها داروهایی برای کنترل شان داده شود.

ادامه تست‌های آزمایشگاهی بررسی تعدادی از داروها برای جلوگیری از پیشرفت بیماری پریون در حیوانات هستند. کار بر روی واکسن‌های آزمایشی برای به تأخیر انداختن یا جلوگیری از اثرات بیماری پریون ادامه دارد.

 

آیا بیماری جنون گاوری مرگ آور است؟

بله! بیماری‌های پریون انسانی ویرانگر و غیر قابل درمان هستند اما بسیار نادر می‌باشند و همۀ آن‌ها باعث مرگ می‌شوند. پیشرفت از علائم و تشخیص تا مرگ، ممکن است سریع رخ دهد، (از هشت ماه برای جنون گاوی پراکنده تا 60 ماه برای بیماری جی اس اس).

ترس از اینکه یک اپیدمی بیماری حیوانی (BSE) منجر به یک اپیدمی از نوع انسان (vCJD) شود، حتی در انگلیس، جایی که کل گله‌های گاو بیمار از بین رفته بودند و بیش از 184000 حیوان به بیماری مبتلا شدند، رخ نداده است.

 

پیشگیری بیماری جنون گاوی

مقامات بهداشت عمومی معتقدند که تأمین مواد غذایی بسیار بی خطر، آسان می‌باشد. علاوه بر این، تعداد موارد در انگلیس طی دهه‌های گذشته به طور چشمگیری کاهش یافته است. هنوز هم تنها راه مطلق جلوگیری از عفونت، حذف کامل مصرف گوشت گاو و سایر حیواناتی می‌باشد که ممکن است به پریون آلوده شوند.

شیر و فرآورده‌های شیر گوسفند می‌توانند باعث انتقال پریون شود. در حال حاضر، شیر گاو به عنوان وسیله ای برای انتقال پریون ارتباط داده نشده است ، اما مطالعات کمی انجام شده است.

همانطور که توسط سرویس ایمنی و بازرسی مواد غذایی (FSIS) بیان شده است ، دولت ایالات متحده اقدامات زیادی را برای جلوگیری از ورود انسفالوپاتی اسفنجی گاو به ایالات متحده و جلوگیری از شیوع بیماری انجام داده است.

برخی از این اقدامات شامل موارد زیر هستند:

سرویس بازرسی بهداشت حیوانات و گیاهان، واردات گاو زنده و برخی از محصولات گاوی، از جمله محصولات پروتئینی را از کشورهایی که انسفالوپاتی اسفنجی گاو وجود دارد منع کرده است. در سال 1997، به دلیل نگرانی در مورد عوامل خطر گسترده و نظارت ناکافی برای انسفالوپاتی اسفنجی گاو در بسیاری از کشورهای اروپایی، این محدودیت‌های واردات به تمام کشورهای اروپا گسترش یافته است.

در سال 1997، FDA استفاده از بیشتر پروتئین‌های حیوانی را در تولید خوراک دام به گاو و سایر حیوانات سم دار (که به عنوان نشخوارکننده معروف هستند) ممنوع کرده است. مراکز کنترل و پیشگیری از بیماری (CDC)، یک سیستم نظارت برای بیماری جنون گاوی را هدایت می‌کند و آزمایش تصادفی (غربالگری) بر روی گاوهای آمریکایی ذبح شده برای مصرف انسان انجام می‌دهد.

محافظت اضافی شامل نگهداری حیوانات رده پایین از زنجیره غذایی انسان است، زیرا این حیوانات در معرض خطر بیشتر بیماری انسفالوپاتی اسفنجی گاو قرار دارند، ردیابی گاو از بدو تولد تا ذبح در صورت یافتن حیوان آلوده و از بین رفتن گوشت آن و استفاده از روش‌های کمتر تهاجمی برای برای جلوگیری از بافت‌های مغز و نخاع روش‌هایی برای پیشگیری از این بیماری هستند.

یک ممنوعیت اضافی برای کنترل خوراک در ایالات متحده در سال 2009 اجرا شد تا اقدامات ایالات متحده را با یک ممنوعیت مشابه در سال 2007 در کانادا هماهنگ کند. این مقررات استفاده از قطعات پر خطر گاو در تولید هر نوع خوراک دامی را ممنوع می‌کند.

آزمایشات حیوانات زنده ممکن است اطلاعات ارزشمندی در مورد سطح انسفالوپاتی اسفنجی گاو در همه حیوانات، از جمله گاوهای زمین گیر و گاوهای 24 ماه به بالا (کسانی که بیشتر در معرض خطر هستند و BSE در آن‌ها یافت می‌شود) فراهم کنند. با این حال، در حال حاضر، هیچ آزمایش حساس و قابل اعتمادی برای حیوانات زنده وجود ندارد و تنها آزمایش قطعی می‌تواند بر روی مغز و سایر بافت‌ها پس از ذبح انجام شود.

 

چشم انداز بیماران مبتلا به جنون گاوی

علائم این بیماری با مرور زمان بدتر می‌شود تا زمانی که فرد به کما برود. شایع‌ترین دلایل مرگ و میر در افراد مبتلا به جنون گاوی شامل پنومونی، سایر عفونت‌ها، نارسایی قلبی هستند. پس با پزشک خود در مورد راهکارهای مدیریت علائم و بیماری خود صحبت کنید.

 

منبع:

www.emedicinehealth.com