ایمپلنت حلزونی گوش جایگزینی برای سمعک

ایمپلنت حلزونی گوش یک دستگاه الکترونیکی کوچک و پیچیده است. این دستگاه به فرد ناشنوا یا کم شنوا کمک می‌کند تا صداها را بشنود. کاشت حلزونی شامل یک قسمت خارجی است که در پشت گوش قرار می‌گیرد همچنین قسمت دیگر آن با جراحی در زیر پوست قرار می‌گیرد.

 

کاشت حلزونی گوش دارای قسمت‌های زیر است:

• میکروفونی که صدای محیط را می‌گیرد.
• یک پردازشگر صدا که اصوات انتخاب شده توسط میکروفن را مرتب می‌کند.
• فرستنده و گیرنده که سیگنال‌ها را از پردازشگر صدا دریافت کرده و آن‌ها را به تکانه‌های الکتریکی تبدیل می‌کند.
• یک آرایه الکترود که گروهی از الکترودها هستند و تکانه‌ها را از محرک‌ها جمع‌آوری می‌کنند و آن‌ها را به مناطق مختلف عصب شنوایی می‌فرستند.

ایمپلنت حلزونی گوش، شنوایی طبیعی فرد را بازیابی نمی‌کند. در عوض به شخص ناشنوا نمایشی مفید از اصوات موجود در محیط را ارائه می‌دهد و به او در درک صدا و گفتار کمک می‌کند.

همان طور که در بالا اشاره شد کاشت حلزونی گوش یک وسیله الکترونیکی کوچک است که به مردم کمک می‌کند تا از طریق گوش‌های خود، اصوات را بشنوند. این وسیله می‌تواند برای افرادی که ناشنوا یا بسیار کم شنوا هستند استفاده شود.

 

اطلاعات در ارتباط با ایمپلنت حلزونی گوش

کاشت حلزون گوش و سمعک یک وسیله و یا یک روش واحد نیستند. ایمپلنت حلزونی گوش از طریق جراحی کاشته می‌شود و به روشی متفاوت عمل می‌کند.

کاشت حلزون انواع مختلفی دارد. با این حال اغلب آن‌ها از چندین قسمت مشابه تشکیل می‌شوند:

• یک قسمت از دستگاه توسط جراحی در استخوان اطراف گوش (استخوان گیجگاه) کاشته می‌شود. این بخش از دستگاه، یک گیرنده تحریک کننده است که می پذیرد، رمزگشایی می‌کند و سپس یک سیگنال الکتریکی به مغز ارسال می‌کند.
• قسمت دوم کاشت حلزونی گوش خارجی است. این بخش از یک میکروفون، یک پردازشگر گفتار و یک آنتن تشکیل شده است. این قسمت از کاشت، صدا را دریافت می‌کند، آن‌ها را به سیگنال الکتریکی تبدیل کرده و به قسمت داخلی کاشت حلزونی ارسال می‌کند.

 

کاشت حلزون چگونه عمل می‌کند؟

کاشت حلزونی گوش با سمعک تفاوت زیادی دارد. سمعک‌ها صداها را تقویت می‌کنند بنابراین اصوات ممکن است توسط گوش‌های آسیب دیده نیز تشخیص داده شوند. کاشت حلزونی، گوش‌های آسیب دیده را دور زده و مستقیماً عصب شنوایی را تحریک می‌کند. سیگنال‌های تولید شده توسط ایمپلنت از طریق عصب شنوایی به مغز ارسال می‌شوند. مغز سیگنال‌ها را به عنوان صدا تشخیص می‌دهد. شنیدن از طریق کاشت حلزونی گوش با شنوایی طبیعی متفاوت است همچنین یادگیری و آموزش شنیدن با آن به زمان نیاز دارد. با این حال به بسیاری از افراد این امکان را می‌دهد تا سیگنال‌های هشداردهنده را تشخیص دهند، سایر صداهای موجود در محیط را درک کنند، اصوات و سخنان را به صورت مستقیم یا از طریق تلفن درک کنند.

 

چه کسانی از کاشت حلزونی گوش استفاده می‌کنند؟

کودکان و بزرگسالانی که ناشنوا یا کم شنوا هستند، می‌توانند به کاشت حلزونی گوش مجهز شوند. تا دسامبر 2012، تقریباً 324،200 دستگاه حلزونی گوش در سراسر جهان کاشته شده است. در ایالات متحده، تقریباً 58000 دستگاه در بزرگسالان و 38000 دستگاه در کودکان کاشته شده است. (برآوردهای ارائه شده توسط سازمان غذا و داروی ایالات متحده [FDA] و توسط تولید کنندگان کاشت حلزون گزارش شده است.)

FDA اولین بار کاشت حلزون را در اواسط دهه 1980 برای درمان کاهش شنوایی در بزرگسالان تأیید کرد. از سال 2000 کاشت حلزونی جهت استفاده در کودکان واجد شرایط (که از 12 ماهگی در نظر گرفته می‌شوند) مورد تایید FDA قرار گرفت. به منظور استفاده کاشت در کودکان خردسال که ناشنوا یا کم شنوا هستند، آن‌ها را در سنین پایین و طی یک دوره آمورشی بهینه جهت ایجاد مهارت‌های گفتاری و زبانی در معرض صداها قرار می‌دهند. تحقیقات نشان داده است که وقتی این کودکان پیوند حلزون گوش و به دنبال آن درمان فشرده قبل از 18 ماهگی را دریافت می‌کنند، بهتر از همسالان خود که در بزرگسالی کاشت می‌کنند، می‌توانند صدا و موسیقی را بشنوند، درک کنند و صحبت کنند. همچنین مطالعات نشان داده است كه كودكان واجد شرایطی كه قبل از 18 ماهگی كاشت حلزون گوش دریافت می‌كنند، مهارت‌های زبانی را با سرعت قابل مقایسه با كودكان با شنوایی طبیعی افزایش می‌دهند و بسیاری از آن‌ها در كلاس‌های اصلی و همراه با کودکان معمولی موفق می‌شوند.

برخی از بزرگسالانی که در اواخر عمر خود تمام یا بیشتر شنوایی خود را از دست داده‌اند نیز می‌توانند از کاشت حلزونی بهره‌مند شوند. آن‌ها یاد می‌گیرند که سیگنال‌های حاصل از کاشت را با صداهایی که در ذهن خود دارند از جمله با گفتار و اصوات، مرتبط کنند بدون این که به نشانه‌های تصویری مانند لب خوانی یا زبان اشاره تکیه کنند.

 

چه کسانی می‌توانند  از کاشت حلزونی به جای سمعک استفاده ‌کنند؟

کاشت حلزونی گوش به افراد ناشنوا امکان دریافت و پردازش صدا و گفتار را می‌دهد. با این حال این دستگاه‌ها شنوایی طبیعی را بازیابی نمی‌کنند. آن‌ها ابزاری هستند که اجازه می‌دهند صدا و گفتار پردازش شده، به مغز ارسال شود.

کاشت حلزونی گوش برای همه مناسب نیست. با بهبود درک مسیر شنوایی مغز و تغییر فناوری، روش انتخاب فرد برای کاشت حلزونی در حال تغییر است.

کودکان و بزرگسالان می‌توانند کاندیدای کاشت حلزونی باشند. افرادی که کاندیدای این دستگاه هستند ممکن است ناشنوا متولد شده یا پس از یادگیری صحبت ناشنوا شده باشند. کودکان در سنین 1 سال، کاندید این جراحی هستند. اگرچه این معیارها برای بزرگسالان و کودکان کمی متفاوت است اما،

براساس دستورالعمل‌هایی مشابه است:

• فرد باید در هر دو گوش کاملاً یا تقریباً ناشنوا باشد و با کمک سمعک تقریباً هیچ بهبودی حاصل نشود. هرکسی که بتواند با سمعک به اندازه کافی خوب بشنود، کاندید مناسبی برای کاشت حلزون نیست.
• فرد باید انگیزه بالایی داشته باشد. پس از کاشت حلزونی گوش، آن‌ها باید نحوه استفاده صحیح از دستگاه را بیاموزند.
• فرد باید انتظارات منطقی از آن چه پس از جراحی رخ خواهد داد داشته باشد. دستگاه کاشت حلزونی گوش، شنوایی “عادی” را بازیابی یا ایجاد نمی‌کند.
• کودکان باید در کلاس‌هایی شرکت نمایند که به آن‌ها جهت یادگیری چگونگی پردازش صدا کمک شود.
• به منظور تعیین این که آیا فردی گزینه‌ی مناسب کاشت حلزونی است یا خیر؛ فرد باید توسط پزشک متخصص گوش، حلق و بینی معاینه شود. همچنین افراد به انواع خاصی از تست شنوایی که با سمعک خود انجام شده نیاز دارند.

تست‌ها ممکن است شامل سی تی اسکن یا ام آر آی مغز و گوش میانی و داخلی باشد.

در چنین شرایطی ممکن است نیاز باشد افراد (به ویژه کودکان) توسط روانشناس ارزیابی شوند تا مشخص شود آیا کاندیداهای خوبی هستند یا خیر.

 

چگونه یک فرد، کاشت حلزونی را دریافت می‌کند؟

استفاده از کاشت حلزون هم به مرحله جراحی و هم به درمان مهم و قابل توجه جهت یادگیری یا آموزش حس شنوایی نیاز دارد. همه افراد با این دستگاه عملکرد یکسانی ندارند. تصمیم‌گیری به منظور دریافت ایمپلنت شامل بحث و گفتگو با متخصصان پزشکی از جمله یک جراح کاشت حلزونی باتجربه است. این روند و روش درمان ممکن است گران باشد. به عنوان مثال بیمه درمانی شخص بیمار ممکن است بخشی از هزینه را پوشش دهد اما نه همه آن را. برخی از افراد به دلایل شخصی ممکن است کاشت حلزونی را انجام ندهند. به طور معمول کاشت حلزونی و جراحی ایمن است اگرچه عوارض آن مانند هر نوع جراحی دیگری یک عامل خطرزا محسوب می‌شود. یک ملاحظه دیگر در انجام این روش، یادگیری تفسیر صداهای ایجاد شده توسط ایمپلنت است. این فرایند به زمان و تمرین نیاز دارد. غالباً آسیب شناسان گفتار زبان و شنوایی شناسان در این فرایند یادگیری نقش اساسی دارند. قبل از انجام ایمپلنت حلزونی گوش، همه این عوامل باید مورد توجه قرار گیرند.

انجام جراحی:

فرد بیمار بیهوشی عمومی دریافت خواهد کرد بنابراین بیهوش و بدون درد خواهد بود.

یک برش جراحی در پشت گوش ایجاد می‌شود. گاهی برای انجام این قسمت از جراحی لازم است پس از تراشیدن بخشی از مو، برش در پشت گوش ایجاد شود.

به منظور باز کردن استخوان پشت گوش (استخوان ماستوئید “mastoid”) از میکروسکوپ و مته استخوان استفاده می‌شود. این کار به منظور وارد کردن قسمت داخلی کاشت صورت می‌گیرد.

آرایه الکترود به گوش داخلی (حلزون گوش) منتقل می‌شود.

گیرنده در یک محفظه و در پشت گوش قرار می‌گیرد. کیسه مذکور کمک می‌کند تا گیرنده در جای خود قرار بگیرد همچنین با این روش، از نزدیک بودن آن به پوست اطمینان حاصل می‌گردد و امکان ارسال اطلاعات الکتریکی از دستگاه را فراهم می‌نماید. معمولا یک سوراخ در استخوان پشت گوش ایجاد می‌گردد بنابراین احتمال حرکت و جابه‌جایی کاشت زیر پوست بسیار کم است.

بعد از جراحی:

پشت گوش بخیه زده می‌شود.

شاید شما بتوانید به وسیله لمس پوست خود، گیرنده را به صورت ناهمواری ایجاد شده در پشت گوش احساس کنید.

موی تراشیده شده دوباره رشد می‌کند.

قسمت خارجی دستگاه 1 تا 4 هفته پس از جراحی باقی می‌ماند و پوست تا زمان خروج دستگاه، کاملا بهبود یابد.

خطرات جراحی

کاشت حلزونی گوش یک عمل جراحی نسبتاً بی خطر است. با این حال همه جراحی‌ها خطرات و عوارضی را به همراه دارند. در حال حاضر و با پیشرفت علم پزشکی، خطرات به مراتب کمتر است و معمولا جراحی از طریق یک برش کوچک انجام می‌گیرد اما برخی خطرات ممکن است شامل موارد زیر باشد:

• مشکلات ترمیم زخم
• شکستگی و پارگی پوست روی دستگاه کاشته شده
• عفونت در نزدیکی محل کاشت

عوارض کمتر دیده شده عبارتند از:

• آسیب به عصب صورت
• نشت و خروج مایع در اطراف مغز (مایع مغزی نخاعی)
• عفونت مایع در اطراف مغز (مننژیت “meningitis”)
• سرگیجه موقت (vertigo)
• عدم کارکرد دستگاه
• حس چشایی تغییر یافته و غیر عادی

بهبودی پس از جراحی

شما ممکن است یک شب به منظور بررسی و انجام آزمایشات در بیمارستان بستری شوید. با این حال در حال حاضر بسیاری از بیمارستان‌ها به مردم اجازه می‌دهند بعد از عمل جراحی به خانه خود بروند. ارائه دهنده خدمات بهداشتی به منظور جلوگیری از عفونت، به شما داروهای ضد درد و گاها آنتی بیوتیک می‌دهد. بسیاری از جراحان یک پانسمان بزرگ را بر روی گوش جراحی شده قرار می‌دهند. پانسمان روز بعد از عمل جراحی برداشته می‌شود.

یک هفته یا بیشتر پس از جراحی، قسمت خارجی کاشت حلزونی و گیرنده اطلاعات که در پشت گوش کاشته شده است، تحریک می‌شود. در این مرحله، شما می‌توانید از دستگاه استفاده نمایید.

هنگامی که محل جراحی به خوبی بهبود یافت و ایمپلنت به پردازنده خارجی متصل شد، شما کار با متخصصان را به منظور یادگیری “شنیدن” و پردازش صدا با استفاده از کاشت حلزونی شروع خواهید کرد.

 

این متخصصان ممکن است شامل موارد زیر باشند:

• متخصصان شنوایی سنجی
• گفتاردرمانگر
• پزشکان یا متخصصان گوش و حلق و بینی

این بخش بسیار مهمی از روند کار است. به منظور بهره‌مندی بیشتر از کاشت می‌بایست از نزدیک با تیم متخصص خود کار کنید.

 

آینده و چشم انداز کاشت حلزونی گوش چگونه است؟

NIDCD از تحقیقات به منظور افزایش مزایای کاشت حلزونی پشتیبانی می‌کند. دانشمندان در حال بررسی این موضوع هستند که آیا با استفاده از یک آرایه الکترود کوتاه شده و با وارد کردن آن در بخشی از حلزون گوش، می‌توانند به افرادی که کاهش شنوایی آن‌ها محدود به فرکانس‌های بالاتر است، ضمن حفظ شنوایی از فرکانس‌های پایین، کمک کنند. همچنین محققان در حال بررسی مزایای احتمالی جفت شدن ایمپلنت حلزونی گوش در یک گوش با ایمپلنت حلزونی گوش دیگر یا سمعک در گوش دیگر هستند.

نتایج حاصل از کاشت حلزون به طور گسترده‌ای متفاوت است.

میزان موفقیت شما به موارد زیر بستگی دارد:

• وضعیت عصب شنوایی قبل از جراحی
• توانایی‌های ذهنی شما
• دستگاه مورد استفاده
• مدت زمانی که ناشنوا بودید
• جراحی

برخی از افراد می‌توانند ارتباط تلفنی را یاد بگیرند. برخی دیگر فقط می‌توانند صدا را تشخیص دهند. گرفتن حداکثر نتیجه مطلوب ممکن است چندین سال زمان ببرد؛ در این شرایط شما باید انگیزه داشته باشید. افراد زیادی به منظور دریافت آموزش، در برنامه‌های توانبخشی شنوایی و گفتاری ثبت نام کرده‌اند.

 

زندگی با یک جسم خارجی!

پس از بهبودی، محدودیت‌های کمی وجود دارد. اکثر فعالیت‌ها مجاز است. با این حال ارائه دهنده خدمات شما ممکن است به شما بگوید که از ورزش‌های رزمی یا ضربه‌ای خودداری کنید تا احتمال آسیب دیدن دستگاه کاشته شده کاهش یابد.

بیشتر افراد پس از کاشت حلزونی نمی‌توانند اسکن MRI انجام دهند زیرا کاشت از فلز ساخته شده است.

 

منبع: www.hearingloss.org