تحقیقات نشان می‌دهد که با کاهش دما و رطوبت، موارد ابتلا به COVID-19 بیشتر می‌شود. مطالعه اخیر به موارد شدیدتر بیماری در هوای سرد و خشک اشاره دارد. آیا این یافته‌ها نشان می‌دهد COVID-19 فصلی است؟ کارشناسان مخالف این موضوع هستند.
برخی تحقیقات نشان می‌دهد که COVID-19 ممکن است در دمای سرد برجسته‌تر و بیشتر شود.
کلیه داده‌ها و آمارها در زمان انتشار، بر اساس داده‌های موجود در دسترس عموم است. برخی از اطلاعات ممکن است قدیمی باشند. برای اطلاع از جدیدترین اطلاعات در مورد شیوع COVID-19 مطالب به روز شده سازمان جهانی بهداشت را دنبال نمایید.
چرا این یافته‌ها بسیار بحث برانگیز است و چرا ایالات متحده در تابستان گرم و مرطوب، همچنان موارد ابتلای زیادی داشته است؟ در این ویژگی خاص، ما بررسی می‌کنیم که کدام شرایط آب و هوایی با موارد ابتلا به COVID-19 بیشترین ارتباط و تاثیر را دارد.
تحقیقات ما مبنی بر این است که چه عواملی ممکن است این مطالعات را مغشوش کرده و تفسیر آن‌ها را دشوار کند. همچنین ما شرح می‌دهیم که چگونه یک مطالعه بین‌المللی و وسیع سعی در حل این مشکلات دارد.
دلایل خوبی وجود دارد که نشان دهد، ویروس تنفسی تنوع فصلی دارد. عفونت ناشی از آنفلوانزا “influenza” و ویروس سنسیشیال “syncytial” تنفسی در زمستان در مناطق معتدل دنیا بیشتر مشاهده می‌شود.
“اما واقعیت این است که ویروس‌های تنفسی به طور کلی فصلی هستند، ویروس‌هایی که بر روی قطرات آب منتقل می‌شوند در صورت خشک شدن سریع قطره، تاثیر کمتری خواهند داشت و این احتمال وجود دارد که دما، رطوبت و UV، بخشی از فرآیند انتقال باشد که شاهد آن هستیم و باعث کنترل شیوع بیماری می‌گردد. متأسفانه عکس آن در پاییز و زمستان صادق خواهد بود و شرایط شیوع بیماری ممکن است گسترش یابد. ”
– پروفسور ایان جونز؛ استاد ویروس شناسی دانشگاه ردینگ انگلستان مطالب را تایید کرده است.
مطالعات اولین نوع SARS-CoV در سال 2003 نشان می‌دهد که به طور معمول هوا بر روی شیوع ویروس کرونا مهم است. در حالی که این ویروس جهت ایجاد هرگونه الگوی فصلی بالقوه به اندازه کافی پیشروی نکرد اما آب و هوای روزانه با تعداد موارد ابتلا به بیماری مرتبط بود. در هنگ کنگ موارد جدید در دمای پایین‌تر، 18 برابر بیشتر از دمای بالاتر از 6/24 درجه سانتیگراد یا 76 درجه فارنهایت بود.
این اپیدمی در جولای گرم و خشک سال 2003 از بین رفت اما اقدامات شدید کنترل بهداشت عمومی همچنان در این زمینه وجود داشت. بررسی اخیر در زمینه فصلی بودن عفونت‌های تنفسی بیان می‌کند که چگونه هوای سرد و خشک زمستان، ما را در معرض این بیماری و به طور کلی ویروس‌ها قرار می‌دهد.
در این شرایط مایع مخاطی در بینی ما خشک می‌شود که به نوبه خود عملکرد مژک‌ها یا همان موهای ریزی که در مجرای بینی قرار دارند را مختل می‌کند. این موارد به سختی از بین می‌روند، به این معنی که معمولا نمی‌توانید ویروس‌ها را از بینی خود پاک کنید. این بررسی نشان می‌دهد که به طور معمول رطوبت نسبی 40-60٪ برای سلامت تنفس ایده آل می‌باشد.
آمریکایی‌ها 87٪ از وقت خود را در خانه می‌گذرانند، بنابراین چگونه هوای بیرون این‌قدر بر آن‌ها تأثیر می‌گذارد؟ وقتی هوای سرد و خشک با هوای گرم فضای داخلی خانه مواجه می‌شود، تا 20٪ از رطوبت هوای داخلی را می‌کاهد. در طول زمستان، سطح رطوبت داخلی 10-40 درصد است، در حالی که در پاییز و بهار این مقیاس به 40-60 درصد می‌رسد. رطوبت کمتر به انتشار آئروسل‌های “aerosol” ویروس کمک می‌کند و باعث پایداری ویروس می‌گردد.
اطلاعات خود را در مورد شیوع COVID-19 به روز نمایید و به منظور دریافت مشاوره بیشتر در مورد پیشگیری و درمان با مراکز درمانی مرتبط و تلفن‌های گویا تماس حاصل فرمایید.
فهرست مطالب
رطوبت و بارندگی در برابر ابتلا به ویروس کرونا
مطالعات آزمایشگاهی و مشاهده‌ای در مورد بیماران COVID-19 تأثیر رطوبت بر ویروس SARS-CoV-2 را نشان می‌دهد.
یک آئروسل SARS-CoV-2 آزمایشگاهی تولید شده در رطوبت نسبی 53٪ و دمای اتاق 23 درجه سانتیگراد یا 73 درجه فارنهایت پایدار بود. ویروس حتی بعد از 16 ساعت نیز تحلیل نرفته بود و از MERS و SARS-CoV قوی‌تر بود. این تحقیق می‌تواند سطح بالاتری از عفونت در هوا را توضیح دهد.
مطالعات آزمایشگاهی لزوماً رفتار یک ویروس در دنیای واقعی را پیش بینی نمی‌کنند. با این حال یک مطالعه در 17 شهر چین با بیش از 50 مورد COVID-19 نشان می‌دهد که ارتباط معنا داری بین افزایش رطوبت و کاهش موارد COVID-19 وجود دارد.
این تیم تحقیقی، رطوبت را به عنوان رطوبت مطلق یا مقدار کل آب موجود در هوا اندازه‌گیری کردند. به ازای هر گرم در متر مکعب (1 گرم در متر مکعب) افزایش رطوبت مطلق، پس از 14 روز بین افزایش رطوبت و تعداد موارد ابتلا، 67 درصد کاهش در موارد COVID-19 مشاهده شد.
کارشناسان ارتباط معناداری را بین تعداد موارد ابتلا به کووید 19و رطوبت در استرالیا، اسپانیا و آمار مرگ‌ومیر در خاورمیانه گزارش می‌کنند.
نحوه تعامل دما و رطوبت، الگوهای مختلف آب و هوایی را فراهم می‌کند که با توجه به عرض جغرافیایی تعیین می‌شوند.
مقایسه داده‌های آب و هوایی در هشت شهر با سطح بالای گسترش COVID-19 بررسی شده است:
- ووهان، چین
- توکیو، ژاپن
- داگو، کره جنوبی
- قم، ایران
- میلان، ایتالیا
- پاریس، فرانسه
- سیاتل، ایالات متحده
- مادرید، اسپانیا
این شهرها در مقایسه با 42 شهر دیگر در سراسر جهان که آمار کووید19 کمتری دارند، مقایسه شدند. همه هشت شهر اول در یک باند باریک واقع شده‌اند و از عرض جغرافیایی 30 درجه شمالی تا 50 درجه شمالی برخوردارند.
بین ژانویه و مارس 2020، شهرهای آسیب دیده دارای دمای متوسط و کم 5-11 درجه سانتی گراد، 41-52 درجه فارنهایت و رطوبت مطلق 4-7 گرم در متر مکعب بودند.
محققان می‌گویند که یافته‌ها نشان دهنده مورد زیر است:
” رفتار ویروس تنفسی مطابق با شرایط فصلی است.”
مطالعات آنفلوانزا نشان می‌دهد در مناطق گرمسیری که بارندگی باعث افزایش رطوبت آن‌جا می‌شود، در شرایط بارانی و مرطوب انتقال بیشتری دارند.
محققان آمریکایی به منظور بررسی میزان انتقال بیماری‌های تنفسی در زمستان، آستانه 18-21 درجه سانتی گراد (64-70 درجه فارنهایت) و رطوبت ویژه زیر 11-12 گرم در کیلوگرم، تقریباً معادل 13-14 گرم در متر مکعب را تعیین کردند. در مناطق گرمسیری با درجه حرارت و رطوبت بالاتر از مواردبالا، هنگام بارندگی زیاد (بیشتر از 150 میلی متر در ماه تعریف شده است) انتقال بیماری‌های تنفسی بیشتر بوده است.
محققان برزیلی میزان بارندگی در سراسر جهان را بررسی نمودند. آن‌ها در این راستا تأیید کردند که موارد COVID-19 نیز با بارش بیشتر افزایش می‌یابد. به ازای افزایش هر اینچ باران در روز، 56 مورد دیگر COVID-19 به صورت روزانه گزارش شده است. هیچ ارتباطی بین میزان بارندگی و مرگ ناشی از COVID-19 یافت نشد.
درجه حرارت موثر بر کووید19
به طور کلی ارتباط معناداری بین موارد COVID-19 و دمای کمتر وجود دارد. مطالعات انجام شده در چین ارتباط رطوبت محیط با انتقال ویروس را مشخص کرده است اما بین درجه حرارت و ویروس ارتباط جداگانه‌ای مشاهده نشده است.
به همین ترتیب محققان هیچ گزارشی در زمینه ارتباط دما و انتقال COVID-19 یا مرگ و میر در استرالیا، اسپانیا و ایران گزارش نکردند.
با این حال دمای بالاتر باعث کاهش آمار ابتلای بیماری در ترکیه، مکزیک، برزیل و ایالات متحده شده است اما به نظر می‌رسد که یک آستانه وجود دارد. دمای بالاتر به طور قطع باعث کاهش در انتقال COVID-19 نمی‌شود بلکه می‌تواند برخی از اختلافات را نشان دهد.
این نتایج مطابق با مطالعات آزمایشگاهی است که نشان می‌دهد ویروس SARS-CoV-2 در خارج از بدن در دمای 39.2 درجه فارنهایت (4 درجه سانتیگراد) بسیار پایدار است اما در دمای بالاتر از 98.6 درجه فارنهایت (37 درجه سانتیگراد) به طور فزاینده‌ای ناپایدار است.
ساعت‌های آفتابی و نور ماوراءبنفش
یک مطالعه در اسپانیا نشان می‌دهد که بعد از 5 روز قرنطینه، هر چه ساعت آفتاب و مدت روز طولانی‌تر باشد، موارد ابتلای COVID-19 بیشتر است. این ارتباط مثبت بین ساعت آفتاب و مواردابتلا در ساعات 8 و 11 روز درست است. هیچ ارتباطی بین ساعت آفتاب قبل از قرنطینه و طی 5 روز اول وجود نداشت.
این تحقیق با یافته‌های حاصل از تحقیقات در مورد آنفلوانزا که نشان می‌دهد ساعات طولانی‌تر روز و آفتاب در کاهش انتقال ویروس موثر است، مغایرت دارد.
محققان در این زمینه می‌گویند:
“تاثیر مثبت آفتاب بر روی ویروس می‌تواند نمونه دیگری از سازگاری رفتاری باشد اما به موجب طولانی بودن ساعات روشنی هوا رعایت دستورات قرنطینه در روزهای آفتابی ضعیف می‌گردد.”
در مقابل به نظر می‌رسد این ویروس هیچ تأثیری از نور UV خورشید نمی‌گیرد زیرا طول موج مورد نیاز برای از بین بردن ویروس‌ها و باکتری‌ها زیر 280 نانومتر (nm) است.
این نوع نور ماوراءبنفش (UVC) به دلیل جذب شدن در لایه ازن، به زمین نمی‌رسد. اگر به زمین می‌رسید، انسان در عرض چند دقیقه دچار سوختگی شدید در پوست و چشم خود می‌شد.
برخی از اثرات جزئی نور UVB که به عنوان 280-320 نانومتر تعریف شده است، به منظور توضیح یافته‌های ضد و نقیض انتقال کمتر COVID-19 در شرایط خشک و سرد در ارتفاع بالاتر پیشنهاد شده است. با این حال عوامل دیگر مانند میزان بالاتر ویتامین D در افراد ساکن این مناطق می‌تواند مهم‌تر باشد.
جنجال و جدال سرسختانه در برابر ویروس کرونا
“این ویروس تاکنون هیچ الگوی فصلی قطعی‌ای نشان نداده است. آن‌چه به وضوح نشان می‌دهد این است که اگر فشار و محافظت‌ها را از روی ویروس بردارید، ویروس دوباره برمی‌گردد. متاسفانه این واقعیت است، این یک واقعیت تلخ است. ”
– دکتر مایکل رایان مطالب و تحقیقات را تایید کرده است.
محققان در آکسفورد انگلستان دلایلی را ذکر نمودند که چرا مردم نباید از مطالعات مشاهده‌ای در مورد موارد ابتلا به COVID-19 و شرایط آب و هوایی مرتبط برای ایجاد فصلی بودن انتقال ویروس استفاده کنند.
آن‌ها استدلال می‌کنند که ظرفیت آزمایش در اکثر کشورها یک مشکل اساسی بوده است، به این معنی که موارد بسیار زیادتر ابتلا نسبت به گزارش‌های موجود وجود دارند.
بنابراین هر عاملی که به آب و هوا و افزایش احتمال ابتلا در نتایج آزمایش مرتبط باشد، به نظر می‌رسد که تعداد موارد ابتلا ناشی از آب و هوا است، در حالی که افزایش تعداد آزمایش به سادگی اعداد را هدایت می‌کند.
به عنوان مثال سایر بیماری‌های تنفسی در ماه‌های زمستان شایع است و این موضوع می‌تواند افراد را وادار به انجام آزمایش COVID-19 کند. موارد خفیف‌تری شناسایی می‌شوند که بدون علائم تنفسی ویروس دیگری بروز نمی‌کنند.
علاوه بر این سایر شرایط مانند بیماری‌های قلبی عروقی در هوای سرد بیشتر دیده می‌شود. بیمارانی که در بیمارستان حضور دارند بیشتر مورد آزمایش قرار می‌گیرند که منجر به شناسایی بیشتر موارد می‌شود. با این حال این وضعیت به بیماری‌های دیگر مرتبط با آب و هوا و نه لزوما COVID-19 مربوط می‌شود.
با این وجود احتمالاً مرگ و میرهای ناشی از COVID-19 با ظرفیت انجام آزمایش‌ها گیج کننده هستند زیرا انتظار می‌رود کسانی که علائم شدید دارند، فارغ از شرایط آب و هوایی در بیمارستان حضور پیدا کنند. برخی از مطالعات بالا ارتباط بین مرگ و میر و تغییر هوا را گزارش می‌دهند.
در طی همه‌گیری، ویروس جدید کرونا به سرعت در میان جمعیتی که هیچ کسی در برابر آن مصونیت ندارد، گسترش می‌یابد. آکادمی‌های ملی علوم، مهندسی و پزشکی در گزارش خود در مورد انتقال COVID-19 می‌گویند:
” بیماری همه گیر آنفلوانزا در 250 سال گذشته آغاز شد؛ به علاوه دو مورد در زمستان نیمکره شمالی، سه مورد در بهار، دو مورد در تابستان و سه مورد در پاییز. تقریباً 6 ماه پس از ظهور ویروس در جمعیت انسانی بدون توجه به زمان معرفی اولیه، اوج موج دوم را داشتند. ”
محققان دانشگاه پرینستون و انستیتوی ملی بهداشت با استفاده از داده‌های دو ویروس بتا ویروس، مشابه SARS-CoV-2 که معمولاً باعث سرماخوردگی می‌شوند، گسترش SARS-CoV-2 را در ارتباط با آب و هوا مدل‌سازی کرده‌اند.
به طور کلی آن‌ها دریافتند انتقال و همه‌گیری در جامعه به قدری قوی است که اثرات جزئی تغییرات آب و هوایی مانند افزایش دما و رطوبت را نفی می‌کند.
این مدل توضیح می‌دهد که چرا برخی از کشورها با اقدامات کنترل بهداشت عمومی ضعیف مانند تماس نزدیک، حضور در فضاهای بسته و ازدحام جمعیت و ماسک نزدن (در مواردی که حضور در مکانی الزامی است)، در شرایط گرم و مرطوب تابستان نیز سرعت انتقال بالایی را نشان می‌دهند.
“همان‌طور که راشل [بیکر] در مقاله استدلال می‌کند: احتمالاً تأثیرات فصلی در انتقال این بیماری وجود دارد اما با توجه به تعداد بالای افراد مستعد، موارد موثر فصلی قادر به سرکوب انتقال نیستند. اگر تاثیرات هوا را نداشته باشیم، شیوع فعلی در ایالات متحده بدتر خواهد بود و با فرض این که هر چیز دیگری ثابت بماند، احتمالاً با پاییز و زمستان نیز بدتر خواهد شد. هنگامی که افراد واکسینه یا درمان شده باشند، احتمالاً هر ساله در زمستان شاهد شیوع کوچک و فصلی COVID-19 خواهیم بود، چیزی شبیه به سرماخوردگی و آنفولانزا. ”
– Marta Shocket ، دکتر و فوق دکترا موارد بالا را تایید می‌کند.
یک مطالعه جدید به بررسی شدت COVID-19 و تاثیرات آب و هوایی می‌پردازد:
به منظور غلبه بر عوامل غیر آب و هوایی تصویر فصلی COVID-19، یک گروه بین‌المللی از محققان به جای تعداد موارد، شدت COVID-19 را تجزیه و تحلیل کرده‌اند.
با استفاده از داده‌های پذیرش در شش بیمارستان اروپایی و 13 بیمارستان در استان ژجیانگ در چین، آن‌ها کاهش مرگ و کاهش میانگین مدت اقامت و بستری در بخش‌های مراقبت ویژه برای COVID-19 را با هر روز اضافی در همه‌گیری مشاهده کردند.
این مورد در بیشتر بیمارستان‌های اروپا یافت می‌شود اما در بیمارستان‌های چین این‌گونه نیست. افزایش همه‌گیری چین به طور کامل در زمستان اتفاق افتاد، در حالی که در اروپا، COVID-19 در ماه‌های زمستان و بهار گسترش یافت.
در بیمارستان‌های اروپا با هر واحد افزایش دما تعداد مرگ و میر کاهش می‌یابد اما در بیمارستان‌های چین کاهش نمی‌یابد. محققان با استناد به تنها تأثیر ناچیز استفاده از دگزامتازون، بهبودهای درمان را در طول فوریه و ژانویه نادیده گرفتند.
آن‌ها فرض می‌کنند که کاهش شدت، مربوط به تغییرات رطوبت محور در ترشحات مخاطی و ویروسی بینی توسط مژک‌های بینی است.
یافته‌ها کاهش شدت بیماری در مجموعه داده‌های ایالات متحده و بریتانیا از چهار میلیون شهروند که علائم خود را گزارش‌دهی کردند را تأیید می‌کنند. بیش از 37000 نفر دارای یک خوشه علائم بودند که همبستگی نزدیک به آزمایش مثبت COVID-19 داشتند. در طول مطالعه، کاهش مشابهی در طول علائم وجود داشت.
خلاصه مقاله در مورد تاثیرات آب و هوا بر روی ویروس کرونا
این تحقیق یک مطالعه پیش چاپ و مشاهده‌ای است. بنابراین نمیتواند پیوندهای علمی قوی‌ای ایجاد کند اما راهی به منظور غلبه بر عوامل مخدوش کننده بالقوه در مطالعات موردی مربوط به آب و هوا و COVID-19 اولیه است.
اگر COVID-19 فصلی باشد، احتمالاً کارشناسان این موضوع را در سال 2021 یا 2022 پس از امواج اصلی همه‌گیر نهایی می‌کنند.
در این میان، محققان اهمیت هیدراتاسیون از جمله روش قدیمی شستشوی بینی را برای بیماران و مردم پیشنهاد می‌کنند.
” در مراحل اولیه بیماری، تأمین هوای مرطوب برای بیماران مفید می‌باشد. در وضعیت همه گیری بیماری، COVID-19 به سرعت در حال پیشرفت است. در این شرایط می‌بایست ترویج رطوبت در هوای خشک و تمام فضاهای گرم شده عمومی و خصوصی به طور فعال صورت گیرد. همچنین رعایت بهداشت شخصی و شستشوی بینی رواج یابد. ”
