از آنجا که جامعه جهانی با مقیاس و اثرات ویروس کرونا درگیر می‌شود، یکی از ابزاری که ما برای درک بهتر این بیماری استفاده می‌کنیم، آزمایش تشخیصی است. در حال حاضر، دو تست اصلی در مورد آزمایش ویروس کرونا وجود دارند، RT-PCR و سرولوژیک (آنتی بادی). این روش‌های تست دارای دو هدف و پیامد بسیار متفاوت هستند. با این حال، آن‌ها به صورت تست‌های ترکیبی استفاده می‌شوند. علاوه بر این، آن‌ها از نظر دقت نتایج نیز برابر نیستند! بنابراین این پرسش ایجاد می‌شود که:« تست PCR بهتره یا آنتی بادی؟» برای پاسخ با رسا همراه باشید.
تست پی سی آر (PCR)
به منظور بررسی اینکه آیا شخصی در حال حاضر به ویروس کرونا آلوده است یا خیر، پزشک از تست PCR استفاده می‌کند. این تست رایج ترین آزمایش تشخیصی است که مخفف Reverse-Transcription Polymerase Chain Reaction است. نمونه مورد نیاز به طور معمول از طریق سواب بینی از بینی بیمار جمع آوری می‌شود و برای تشخیص اینکه RNA ویروسی در سلول‌های شخص وجود دارد یا خیر، تشخیص داده می‌شود. تست PCR در بیشتر آزمایشگاه‌های بزرگ تشخیصی در سرتاسر جهان انجام می‌شود.
تست آنتی بادی
اگر شخصی علائم ویروس کرونا را قبلاً نشان داده باشد اما در حال حاضر هیچ نشانه‌ای از ویروس نداشته باشد، می‌توان از آزمایش آنتی بادی (در اصطلاح دیگر سرولوژیک) برای شناسایی علائم عفونت قبلی استفاده کرد. از آزمایش آنتی بادی با گرفتن نمونه خون از بیمار و شناسایی تولید آنتی بادی‌های ویروس کرونا استفاده می‌شود. در صورت یافتن آنتی بادی، این بدان معنا است که فرد آلوده شده و خون وی در پاسخ به ویروس پادتن ایجاد کرده است.
تست PCR بهتره یا آنتی بادی؟
بیایید برخی از نکات مهم در مورد معیارهای مختلف تست کرونا را بررسی کنیم:
تست PCR
محققان پنج آزمایش COVID-19 RT-PCR را آزمایش کردند و دریافتند که هر پنج مورد به 100 درصد حساسیت روی نمونه‌های مثبت و حداقل 96 درصد ویژگی روی نمونه‌های منفی دست یافتند. همانطور که گفته شد، این تست‌ها در یک محیط آزمایشگاهی انجام شده است.
در دنیای واقعی، شرایط و فرآیندهای آزمایش دور از ایده نیستند و وقتی با ناهنجاری‌های مختلفی در این زمینه روبرو می‌شویم دقت دچار مشکل می‌شود. در صورت عدم رعایت دستورالعمل‌های بهداشتی، در هنگام جمع آوری نمونه‌ها، آزمایش PCR می‌تواند منفی کاذب ایجاد کند. در برخی موارد، HCP روش مناسبی را در جمع آوری دنبال نمی‌کند، از جمله سواب زدن عمیق در راه عبور از حلق، برای به دست آوردن نمونه مناسب!
اگر کیفیت نمونه، اندازه و زمان آزمایش درست انجام نشود، نتیجه می‌تواند مثبت یا منفی باشد. خطر در اینجا این است که برخی از افراد تصور می‌کنند که آلوده نشده‌اند و این ممکن است باعث شود آن‌ها باور کنند که در صورت عدم وجود، آنتی بادی تولید کرده‌اند.
محققان هنوز نمی‌دانند که میزان مثبت کاذب در دنیای واقعی چقدر است اما حساسیت بالینی آزمایشات RT-PCR در حال حاضر از 66 تا 80 درصد است. این بدان معناست که اگر طی جمع آوری روش‌های مناسب رعایت نشوند، ممکن است تقریباً از هر سه فرد آلوده که آزمایش می‌شوند، یک نفر نتایج منفی کاذب دریافت کند.
سرعت تست PCR بیشتر به گردش کار آزمایشگاه بستگی دارد. تکمیل یک چرخه آزمایش در عرض چند ساعت امکان پذیر است، تدارکات مربوط به جمع آوری، تحویل و آزمایش در یک آزمایشگاه بالینی اغلب علت تاخیر در آزمایش PCR هستند.
آزمایش سواب نمونه‌ای را از بینی یا گلو فرد خارج کرده و در صورت وجود سلول‌های باز و ذرات ویروس، از یک معرف بافر لیز استفاده می‌کند. سپس ماده ژنتیکی معروف به RNA را از ویروس بیرون می‌کشد.
این آزمایش RNA را از ویروس به DNA تبدیل می‌کند که پایدارتر است. سپس از واکنش زنجیره‌ای پلیمراز برای تکثیر یا ایجاد فتوکپی مولکولی از بخش‌های خاص DNA استفاده می‌کند، بنابراین می‌توان آن‌ها را با دقت اندازه گیری کرد. این آزمایش به گونه‌ای طراحی شده است که توالی‌های ژنتیکی ناشی از ویروس را افزایش می‌دهد.
تست آنتی بادی
وقتی نوبت به سرعت می‌رسد، آزمایش‌های آنتی بادی نسبت به PCR جایگاه ویژه‌تری دارند. به جای یک سواب گلو که نیاز به یک نمونه مهر و موم شده به محل آزمایش تشخیصی دارد، آزمایش آنتی بادی از خون بیمار استفاده می‌شود. این نمونه خون در مقایسه با حداقل تست چند ساعته PCR می‌تواند در عرض چند دقیقه انجام شود.
نتایج این آزمایشات متفاوت هستند! برخی از این کیت‌های آزمایش به راحتی وجود آنتی بادی‌ها را تشخیص می‌دهند که به آن‌ها lgG مثبت گفته می‌شود. برخی از کیت‌های آزمایش آنتی بادی ویروس کرونا قادر به نشان دادن عفونت اخیر یا فعال lgM مثبت نیز هستند.
یک بار دیگر، چالش زمان بندی مطرح می‌شود. ممکن است یک تا دو هفته طول بکشد تا بدن فرد آلوده آنتی بادی لازم برای مبارزه با ویروس را ایجاد کند. بنابراین، اگر آزمایش سرولوژی خیلی زود انجام شود، ممکن است آنتی بادی کافی برای تشخیص وجود نداشته باشد که منجر به منفی کاذب شود.
در حالی که تست‌های آنتی بادی ممکن است از نظر سرعت بهتر باشند، اما دقت تست PCR بیشتر از آنتی بادی است. این آزمایش همچنین به دنبال مولکول‌هایی است که سیستم ایمنی بدن هنگام مواجهه با ویروس کرونا ایجاد می‌کند. به طور معمول بدن یک نوع آنتی بادی به نام IgM در هفته یا 10 روز پس از قرار گرفتن در معرض ویروس تولید می‌کند. سپس حدود دو هفته پس از مواجهه، فرد باید نوع دیگری از آنتی بادی IgG را داشته باشد.
آزمایش‌های آنتی بادی هنوز برای استفاده تصویب نشده‌اند. اگر آنتی بادی علیه ویروس کرونا ایجاد کنید، آن‌ها باید مدت‌ها پس از از بین رفتن خود ویروس باقی بمانند. این بدان معنا است که یک آزمایش آنتی بادی باید بتواند تشخیص دهد که آیا ویروس را ملاقات کرده اید یا خیر، حتی اگر آزمایش خود ویروس را انجام نداده باشید.
CDC و همچنین سازمان غذا و دارو (FDA) هرکدام در مورد دقت آزمایش‌های آنتی بادی در مقابل آزمایش PCR احتیاط نشان داده‌اند. FDA اقداماتی را برای ممنوعیت فروش برخی از بسته‌های تست آنتی بادی به دلیل عدم صحت و وعده‌های آن‌ها انجام داده است.
کدام روش تست بهتر است؟
آزمایش‌های آنتی بادی و PCR عملکردهای مختلفی دارند. در حالی که آزمایش آنتی بادی توسط خون تست می شود اما اغلب نادرست است و بسته به کیفیت آزمایش، در گزارش دهی محدود می‌باشد. آزمایش تشخیص PCR با استفاده از سواب حفره بینی می‌تواند به چند ساعت یا چند روز نتیجه را ارسال کند ولی نتایج بسیار دقیق‌تری دارد.
